13 दिलेया खिइ बिइ, “क्हेमैं छले क्रोसि ङए सैं तले च्योंब् लमुँ? प्रभु येशूए ल्हागिर ङ जेलर फैब् मत्त्रे आङिं, यरूशलेमर सिल् त्हुनाबिलेया ङ तयार मुँ।”
छाब् म्रोंमा झाजर्बै कप्तान खसि योनाने बिइ, “कति रोल् खाँल? रेसि ह्रोंसए परमेश्वरने ग्वार ह्रिद्! ङ्यो खाबै नास आतरिगे बिसि खीजी जोगेमिंम् उ?”
दिलेया ङइ ह्रोंसए छ्ह ह्रोंसए ल्हागिर तोइ सैइ आमैं। बरु परमेश्वरजी म्हिमैंए फिर दयाम्हाँया लबै बारेर सैं तोंबै ग्वाइ बिप्रबर प्रभु येशूजी पिंबै के ङइ ताँन् लल् खाँरिगे बिब् मत्त्रे ङइ मैंम्।
झाइले चमैं ताँन् क्रोसि पावलने अँगलो झोंसि म्वें लइ।
झाइले चमैंए सैंर, म्हिमैंइ म्हि आच्जिल् ललेया येशूए मिंरि सैदिल् खाँब्मैं ङ्यो तइ ङ्हाँसि सैं तोंदै चमैं थेबै म्हि च्होंउँइँले त्होंह्याइ।
ङए मिंर बिश्वास लमा चइ कति थेबै दुःख नोल् त्हुम् बिब ङइ चने उँइँमिंब्मुँ।”
ओ अलि-अङाँमैं, ङ्योए प्रभु येशूए फिर क्हेमैंइ बिश्वास लबइले ङए सैं भोंइमुँ। छतसि प्रभुए के लबर ङ त्हिंइ ह्रोंसे या सिल् खाँम्।
क्हेमैंइ लबै येशू ख्रीष्टए फिर्बै बिश्वास परमेश्वरए मिंर ख्रो पिंब् धों ग। छतसि क्हेमैंइ परमेश्वरए मिंर पिंबै सैमैंए फिर ङइ ह्रोंसलाइन् ख्रो पिंल् त्हुलेया, ङए सैं तोंब्मुँ। छले क्हेमैं ताँनने ङ बेल्ले तोंइमुँ।
तलेबिस्याँ क्हेमैंइ च नइ बिबै ताँ थेसि चइ न्हुँ लइमुँ। छतसि चइ क्हेमैंए साँ खसि त्होबै सैं लइमुँ।
क्हेमैंए ल्हागिर दुःखन् योंरिलेया ङ सैं तोंइमुँ, तलेबिस्याँ ख्रीष्टए ज्युए ल्हागिर, खी क्वेंब्मैंए ल्हागिर ङज्यै या नोल् त्हुबै दुःख ङए ज्युर्न नोसि पूरा लम्।
ङ्यो फ्रेबै त्हेर क्हिइ पिबै मिग्लि मैंमा त्हियाँ-म्हिसा ङ खोंयों क्हिने त्होसि सैं तोंल् योंब् ङ्हे ङ्हाँइमुँ।
तलेबिस्याँ खैले म्हिमैंइ ख्रो पिंबर क्यु सैमुँ, छलेन ङलाज्यै या सैबै त्हे खइमुँ, तारे ङ क्हिने फ्रेइ ह्याबै त्हे खइमुँ।
तलेबिस्याँ ङ सिबै त्हे चेंदो तखइमुँ बिसि ङ्योए प्रभु येशू ख्रीष्टजी ङलाइ उँइँमिंइमुँ।
ङ्योए अलि-अङाँमैंइ क्यु च्हजए को नेरो खेंमैंइ पिंबै ग्वाइउँइँले च दुष्टए फिर ट्होइमुँ, तलेबिस्याँ खेंमैंए ज्युए म्हाँया आलल्ले चमैं सिबरै या तयार मुँल।
पृथ्बीर्बै ताँन् म्हिलाइ जाँच लबर दुःख तबै त्हे खब्मुँ। दिलेया ङइ ‘ढुक्कले सैदिद्’ बिमा क्हेमैंइ ङिंइ, छतसि च जाँच लबै त्हेर खबै दु:खउँइँले ङइ क्हेमैंलाइ जोगेमिंस्यो।