36 पावलइ च्हौ बिसि च्हि तुँसि चमैंने बालु प्राथना लइ।
च लिउँइँ येशू दे क्याइ दने ह्यासि च्हि तुँसि छले प्राथना लइ।
प्रभु येशूजी बिबै चु ताँ मैंन्, ‘किंबै म्हि भन्दा पिंबै म्हिइ आशिक् योंम्।’ छतसि क्हेमैंज्यै या बेल्ले भोंले के लसि भों आरेब्मैं ल्होल् त्हुम् बिसि क्हेमैंए उँइँर्न ङइ के लसि नमुना उँइँमिंइँमुँ।”
च क्ल्ह्योउँइँले ङि प्रबै त्हे तबइले ङि चमैंने फ्रेसि ह्रोंसए घ्याँ क्हामा। चर्बै प्रभुए फिर बिश्वास लब्मैंइ ह्रोंसए परवा, प्हसेमैं ताँन् किंसि ङि सहरए बैरु समन् सबर खइ। धै ङि मा ङ्युँइए छेउर च्हि तुँसि प्राथना लइ, धै चमैंने फ्रेसि
झाइले चइ च्हि तुँसि थेबै कैले ओरसि बिइ, “ओ प्रभु, चु पापए छ्याब चुमैंए फिर आल्हैदिरिगे।” च्हौ बिसि चइ सो पिवाइ।
झाइले पत्रुसइ चमैं ताँन् बैरु कुल्मिंसि च्हि तुँसि परमेश्वरने प्राथना लइ। धै च सिनु ङाँइ तोसि, “तबिता, रेद्!” बिमा चइ मि ङ्ह्योइ, झाइले पत्रुस म्रोंसि रेसि क्हुँइ।
छतसि ङ च्हि तुँसि परमेश्वर आबालाइ फ्योम्।
छतसि तोइ ताँरै या न्हुँ आलद्, बरु तो चैदिले या ताँन् सैए ल्हागिर परमेश्वरलाइ धन्यबाद पिंसि प्राथनार ह्रोंस चैदिबै सैमैं ह्रिद्।