22 “तारे पबित्र प्ल्हजी खैलसे या यरूशलेमउँइँ ह्याद् बिबइले ङ चर ह्यासिन् मुँ। चर ङए फिर तो तम् बिब ङइ आसे।
ङइ किंल् त्हुब थेबै दुःखर्बै बप्तिस्मा घ्रि मुँ, च बप्तिस्मा आकिंन् समा ङए सैं छिं आङ्हाँ।
खी स्वर्ग ह्याबै त्हे चेंदो तखमा येशूजी यरूशलेमर्न ह्याबै सैं लइ।
खीजी चु ह्युल पिसि परमेश्वर आबा ङाँर ह्याबै त्हे तखइमुँ बिसि दुःखने फ्रेबै चाडए ओंसोंन् येशूजी था सेल। खीजी ह्युलर मुँबै ह्रोंसए चेलामैंने खोंयोंइ म्हाँया लरिमल, धै लिउँइँ समन् चमैंने म्हाँया लरिइ।
ह्रोंसए फिर तखबै ताँन् ताँमैं था सेसि येशू ओंसों खसि चमैंने “क्हेमैंइ खाबलाइ म्हैरिल?” बिसि ङ्योएमा।
पावलइ एथेन्स सहरर सिलास नेरो तिमोथी पैंरिमा च सहर तिगोंन् कुमैंइ प्लिंरिब् म्रोंसि चए सैं बेल्ले नइ।
चु ताँमैं तबै लिउँइँ, पबित्र प्ल्हजी बिब् धोंले पावल माकेडोनिया नेरो अखैया ह्युलए घ्याँ तसि यरूशलेम ह्याबै सैं लइ। “धै चर फेबै लिउँइँ ङ रोम सहरर खैलसेया ह्यालन् त्हुम्,” बिइ।
पावल खाँन् समा पेन्तिकोसए त्हिंइर यरूशलेमर्न फेबै सैं लबइले च एशिया ह्युलर टिबै सैं आल। छतसि च एफिससर आहोंल्ले ह्याबै सैं लइ।
येशू ख्रीष्टजी ङ्योने म्हाँया लबइले ङ्यो खीए अधीनर मुँ, तलेबिस्याँ ताँन् म्हिमैंए ल्हागिर ख्रीष्ट सिमिंबइले ङ्यो ताँन् खीने बालुन् सिब् धोंन् तइ बिबै ताँ ङ्योइ सेइमुँ।
प्हँना तो तम् क्हेमैंइ आसे। क्हेमैंए छ्ह तो मुँ रो? क्हेमैंम् न्हाँम्स्यो धों तब् ग। च न्हाँम्स्यो तिस्याँदे म्रोंबै तोंदोंन् म्हयाम्।
तलेबिस्याँ ङ सिबै त्हे चेंदो तखइमुँ बिसि ङ्योए प्रभु येशू ख्रीष्टजी ङलाइ उँइँमिंइमुँ।