7 झाइले चमैं ताँन् बेल्ले प्लेटोयासि, “चु पोंब्मैं ताँन् गालीलथेंमैंन् आङिं वा?” बिसि बिबर होंइ।
येशूने मुँबै हुलइ बिइ, “चु गालील ह्युलर्बै नासरतउँइँले खबै अगमबक्ता येशू ग।”
तिस्याँदे लिउँइँ चर मुँबै म्हिमैं पत्रुस ङाँर खसि बिइ, “क्ह्रोंसेंन, क्हि या चमैं न्होंर्बै घ्रि ग, तलेबिस्याँ क्हिइ पोंबै ताँउँइँलेन् था सेम्।”
च कप्तानए ताँ थेसि येशू अचम्मा ङ्हाँसि खीए लिलि खब्मैंने बिइ, “ङ क्ह्रोंसेंन क्हेमैंने बिमुँ, इस्राएलरै या च्हौ थेबै बिश्वास लबै म्हि ङइ खोंयोंइ आत्होइमुँ।
छ तब् म्रोंसि चर मुँबै म्हिमैं ताँन् प्लेटोयासि “चु खै तबै म्हि मुँगे? खोंयोंइ आथेबै ताँमैं या लोमिंमना! धै हग मुँल्ले मोंमैंलाइ त्होंह्याद् बिमा मोंमैंइ खीजी बिब ङिंमना बिबर होंइ।”
येशूजी छ बिबै तोदोंन् च म्हि खीए क्ल्ह्यो नोसि म्हिमैंउँइँले प्रयाइ। छाब् म्रोंसि चर्बै म्हिमैं प्लेटोयासि “छ लबम् ङिइ खोंयोंइ आम्रोंल।” बिदै परमेश्वरए मिं क्वेइ।
चमैंइ चने बिइ, “क्हि या गालीलथें वा? परमेश्वरए छ्वे म्हैसि छेनाले खेद्। गालीलउँइँले अगमबक्ता आख बिसि क्हिइ सेब्मुँ।”
“ओ गालीलथेंमैं, क्हेमैं तले मुउँइँ ङ्ह्योसि रारिल? चुन् येशू, क्हेमैंउँइँले परमेश्वरजी स्वर्गर बोयाइ। तोगो खी खैले स्वर्गर ह्यारिब क्हेमैंइ म्रोंइ छलेन खी धबै युब्मुँ।”
चमैं ताँन् अलमल् तसि प्लेटोयाइ, धै घ्रिइ-घ्रिने “चुए अर्थ तो जा?” बिबर होंइ।
“खैले चुमैं ताँनइ ङ्योए ह्रोंसए क्युइर्न पोंरिब ङ्योइ थेइमुँ?
मन्दिरर्बै छ्याँबै म्रार क्होएसि टिरिबै म्हि चुन् ग बिसि चमैंइ सेइ। धै च म्हि खैले प्रल् खाँब् तगे बिसि चमैं प्लेटोयाइ।