37 चु ताँ थेसि चमैंए सैंर खैला तोला तइ। धै चमैंइ पत्रुस नेरो अरू कुल्मिंबै चेला चिब्मैंने “ओ आघें-अलिमैं, तारे ङिइ तो लले?” बिसि ङ्योएइ।
ङए सैंर दुःख तल, ङए सैं ककाँ क्युँ-क्युँ ङ्हाँल,
चु ताँ थेसि ल्हें म्हिमैंइ यूहन्नाने “छ बिस्याँ तारे ङिइ तो लल् त्हुम्?” बिसि ङ्योएइ।
झाइले रोमी म्रुँए ल्हागिर बालि रेब्मैं या क्युर प्ल्हुँसि बप्तिस्मा किंबर खल। चमैंइ यूहन्नाने “ओ गुरु, तारे ङिइ तो लल् त्हुम् बिसि ङ्योइ?”
को-कोइ सिपाइमैंज्यै या “ङिइ खै लल् त्हुम्?” बिसि यूहन्नाने ङ्योएइ। यूहन्नाइ चमैंने बिइ, “खाबलाज्यै या अनिया लसि स्योर्गों छ्याब् ल्हैदिसि आलुट्दिद्। क्हेमैंए नों सै कति योंमुँ च्हगर्न सन्दोक तद्।”
चु ताँ थेमा ओंसों खिब्मैं त्होंह्याइ, धै घ्रि घ्रिले अरू म्हिमैं या त्होंह्याइ। छतमा येशू घ्रिन् च च्हमिरिने तयाइ, च च्हमिरि बिस्याँ खीए ओंसों रारिल।
“ओ अलि-अङाँमैं, येशू क्हाब्मैंए घ्याँ उँइँमिंबै यहूदाए बारेर दाऊदए सुँउँइँले ओंसोंन् पबित्र प्ल्हजी बिमिंल। च छ्वेर प्ह्रिथेंबै ताँ ताँन् तखल् त्हुमल।
“छतमा ‘ओ प्रभु, तारे ङइ तो लले?’ बिसि ङइ ङ्योएमा प्रभुजी ङने बिइ, ‘रेसि दमस्कसर ह्याद्, परमेशवरजी क्हिने लद् बिबै केमैं ङइ क्हिने बिमिंब्मुँ।’
चु ताँ थेसि चमैं बेल्ले ह्रिस खसि चमैंलाइ सैल् म्हैइ।
स्तिफनसए ताँ थेसि चमैं बेल्ले ह्रिस खसि स ह्राइ।
ठिमइ बिबै ताँ आसेमा ङ सोगों मुँल, दिलेया ङइ ठमर्बै ताँ था सेबइले आछ्याँबै इच्छा भोंब तइ, ङ बिस्याँ सिल् त्हुइ।