25 चु ताँर दाऊदइ या येशूए बारेर छले बिइमुँ, ‘ङइ खोंयोंन् बिलै प्रभु ङए उँइँर म्रोंइ, तलेबिस्याँ ङ आङ्हिंरिगे बिसि ङए क्योलोउँइँ खी मुँ।
तलेबिस्याँ दण्ड पिंबै म्हिउँइँले दु:ख योंबै म्हिलाइ जोगेमिंबै ल्हागिर चए क्योलोउँइँ खी रारिम्।
ओ याहवेह, ङए प्रभु अधिकार किंसि क्हिए क्योलोउँइँ टिम्; ह्रिस खबै त्हेर खीजी म्रुँमैं त्हुलफुँ लवाब्मुँ।
तलेबिस्याँ म्रुँइ याहवेहए फिर भर थेंम्, ताँन् भन्दा थेबै परमेश्वरए खोंयोंइ आनुबै म्हाँया चए फिर मुँबइले च खोंयोंइ ङ्हिंल् त्हुरिब् आरे।
ताँन् सै ठिक तबै त्हेरि ङइ बिइ, “ङ खोंयोंइ ङ्हिंरिब् आरे।”
खी मत्त्रे ङ रक्षा लमिंबै पारा, नेरो ङए किल्ला ग, छतसि ङ ङ्हिंसि त्हाररिब् आरे।
खी मत्त्रे ङ रक्षा लमिंबै पारा नेरो ङए किल्ला ग; छतसि ङ ङ्हिंसि त्हाररिब् आरे।
दिलेया ङ खोंयोंन् बिलै क्हिने बालुन् मुँ; क्हिजी ङए क्योलो यो क्हामुँ।
चमैं ङ्हिंइ परमेश्वरए उँइँर ठिक के लमल धै परमेश्वरए ताँमैं ङिंसि ठिमर बिब् धोंले छेनाले प्रमल।
ङ्ह्योत्ति! त्हे खसिन् मुँ, खल् खाँइ। च त्हेर क्हेमैं खन्तोदोंन् प्हुँयासि ह्रों-ह्रोंसए धिंर ह्याब्मुँ धै ङ घ्रिन् वाथेंब्मुँ। दिलेया ङ घ्रि आरे, तलेबिस्याँ आबा ङने बालुन् मुँ।
छतसि ङ खों न्होंर सैं तोंरिमुँ, धै सैं तोंबै क्वेमैं प्रिंरिमुँ। ङ सियाल् त्हुलेया ङ धबै सोगों तब्मुँ बिसि ङइ खीए फिर आशा लइमुँ।