26 दिलेया पावलइ एफिससर मत्त्रे आङिं, एशियार्बै ल्हें क्ल्ह्योर ‘योइ बनेबै देवतामैं तोइ सैइ आङिं’ बिसि ल्हें म्हिने लोमिंब क्हेमैंइ म्रोंरिइमुँ, थेरिइमुँ।
“ओ म्हिमैं! क्हेमैंइ तले छाबै के लमुँ? ङि या क्हेमैं धोंबन् दुःख सुख भुँदिबै म्हिमैंन् ग। चु स्योलिबै के पिसि क्हेमैं परमेश्वरउँइँ सैं एखरिगे बिसि ङिइ खीउँइँले खबै सैं तोंबै ताँ बिमिंब् ग। मु, पृथ्बी, मा ङ्युँइ नेरो चर मुँबै तोन्दोंरि सैमैं बनेबै सोगों परमेश्वर खीन् ग।
छले ङ्यो परमेश्वरए सन्तान तबइले खी मारा-चाँदि नेरो युँमा धों तबन् ग बिसि ङ्योइ मैंल् आत। तलेबिस्याँ चु सैमैं म्हिमैंइ सैंर मैंसि चमैंए योर्बै सिपउँइँले बनेबै सैमैं मत्त्रेन् ग।
झाइले चमैं एफिससर फेखसि पावलइ प्रिस्किला नेरो अकिलास चर्न वाथेंइ। पावल बिस्याँ च्हों धिंर होंसि यहूदीमैंने छलफल लबर होंइ।
अपोल्लस कोरिन्थ सहरर मुँमा पावल एशिया ह्युलउँइँले एफिसस सहरर खइ। चर्बै को-कोइ चेलामैंने त्होसि
ङ्हिंदि समन् चु के तरिइ, छतमा एशिया ह्युलर्बै ताँन् म्हिमैं, यहूदी नेरो ग्रिक ङ्हिंना-ङ्हिंनइ, प्रभुए ताँ थेइ।
झाइले डेमेत्रियसइ ह्रोंसए के लब्मैं नेरो चमैंइ धोंबन् के लब्मैं खागु लसि बिइ, “ओ अलि-अङाँमैं, चु केउँइँलेन् ङ्योला ल्हें मुइ खइमुँ बिब क्हेमैंइ सेइमुँ।
ओंसों ख्रीष्टए फिर बिश्वास आलमा केर आफेबै पोंलै आखाँबै कुमैंए लिलि क्हेमैं प्ररिल।
छतसि कुर चडेबै सै चल् तम् उ आत बिबै ताँ ङ्योइ सेइमुँ, “परमेश्वर घ्रि मत्त्रे मुँ, कु परमेश्वर आङिं।” कु म्हिए योइ बनेबै सै मत्त्रे ग।
ओंसों परमेश्वरलाइ ङो आसेमा क्हेमैं परमेश्वर आङिंबै देवतामैं म्हाँदिसि चमैंए न्होंर मुँल।
तलेबिस्याँ ङि क्हेमैं ङाँर खमा क्हेमैंइ ङिलाइ बेल्ले मान लइ, धै क्हेमैंइ कु (मूर्ति) फ्योब पिसि क्ह्रोंसेंन्बै परमेश्वरउँइँ सैं एसि खीए सेवा लइ बिसि ताँन् म्हिमैंइ बयन लइमुँ।
छाबै दुःखउँइँले सोसेया चैबै म्हिमैंइ खेंमैंइ लबै पापउँइँले सैं आए। झन चमैंइ मोंए पूजा लब, धै मारा, चाँदि, पित्तल, युँमा, सिं, छाबै सैउँइँले बनेबै म्रोंल् आखाँब, थेल् आखाँब, प्रल् आखाँबै कुमैं पूजा लब आपि।