2 चइ चमैंने “क्हेमैंइ प्रभुए फिर बिश्वास लइरि पबित्र प्ल्ह योंइ वा?” बिसि ङ्योएइ। चमैंइ बिइ, “पबित्र प्ल्ह मुँ बिब ङिइ आथेइमुँ।”
येशूजी चु ताँ पबित्र प्ल्हए बारेर बिल। तलेबिस्याँ येशूए फिर बिश्वास लब्मैंइ पबित्र प्ल्ह योंमल। च त्हेर परमेश्वरजी खीए प्ल्ह म्हिमैं फिर आकुलल। तलेबिस्याँ च त्हे समा येशू मान योंबै स्वर्गर आह्याल।
पत्रुसइ चु ताँमैं पोंना-पोंन् ताँ थेरिब्मैं ताँनए फिर पबित्र प्ल्ह युइ।
चु ताँ थेसि चमैंइ प्रभु येशूए मिंर बप्तिस्मा किंइ।
‘नुखबै त्हिंइजरे छ तब्मुँ बिसि परमेश्वरजी बिइमुँ, ङइ ताँन् म्हिमैंए फिर ङए पबित्र प्ल्ह कुल्मिंब्मुँ। धै क्हेमैंए च्ह-च्हमिमैंइ अगमवाणि पोंब्मुँ, क्हेमैंए फ्रेंसिंमैंइ दर्शनमैं म्रोंब्मुँ, धै क्हेमैंए खेब्मैंइ म्होंडा म्होंब्मुँ।
तलेबिस्याँ परमेश्वरए ताँमैं अझै छेनाले लोमिंसि क्हेमैंलाइ बिश्वासर भोंब् लमिंबै ल्हागिर ङ क्हेमैं ङाँर खदा ङ्हाँइमुँ।
परमेश्वरजी क्हेमैंलाइ पबित्र प्ल्ह पिंइ, छतसि क्हेमैंए ज्यु पबित्र प्ल्ह टिबै मन्दिर ग बिब क्हेमैंइ आसे वा? क्हेमैं ह्रोंसल्न आङिं, क्हेमैं परमेश्वरल् ग।
परमेश्वरजी क्हेमैंलाइ पबित्र प्ल्ह पिंसि क्हेमैंए म्हाँजोर खीजी औदिबै केमैं लम्। छाबै केमैं खीजी क्हेमैंइ ठिमइ बिब् धोंबै के लसि लब् उ, येशू ख्रीष्टउँइँले खबै सैं तोंबै ताँ थेसि क्हेमैंइ बिश्वास लबइले लब् जा?