15 दिलेया मोंइ चमैंने बिइ, “ङइ येशू सेमुँ, पावलै या सेम्, दिलेया क्हेमैं खाब्मैं जा?”
“ओ नासरतर्बै येशू, क्हिजी ङि तो लल् म्हैल? ङि सैबर खल् वा? क्हि परमेश्वरजी कुल्मिंबै पबित्र म्हि ग बिसि ङिइ सेइमुँ।”
झाइले येशूजी ल्हें खालर्बै नबै म्हिमैं सल् लमिंइ, धै ल्हें म्हिमैंउँइँले मोंमैं या ल्हामिंइ। खी खाब् जा बिब मोंमैंइ सेमल, छतसि खीजी चमैं तोइ पोंल आपिं।
चर स्केवास मिं मुँबै यहूदी ख्रो पिंबै खेगि क्रथेए च्ह ङिउँलोज्यै या छाबन् के लमल।
धै च मोंइ स्याबै म्हि चमैंए फिर उफर्दिदै ट्होवासि चमैं ताँन् प्योवाइ। छतमा चमैं नें-म्योंसि च धिंउँइँले क्लिउँनन् न्हेह्याइ।
परमेश्वर घ्रि मत्त्रे मुँ बिबै ताँ क्हिइ क्वेंम्, चम् ङिंबन् ग! मोंमैंज्यै या छलेन् क्वेंम्, धै ङ्हिंसि त्हारम्।