10 “आङ्हिंन्! आपोंन्ले आटिद्, सैं तोंबै ताँ बिमिंदै ह्याद्। ङ क्हिने बालु मुँ। छतसि खाबज्यै या क्हि तोइ लल् आखाँ, तलेबिस्याँ चु सहरर ङला ल्हें म्हि मुँ।”
छतसि ह्याद्! क्हि पोंबर ङइ ल्होमिंब्मुँ, क्हिइ तो तो पोंल् त्हुम् चै या ङइ लोमिंब्मुँ।”
“ङ्ह्योद्! कन्ये घ्रिइ प्हसे नोसि च्ह घ्रि फिब्मुँ। धै म्हिमैंइ खीए मिं इम्मानुएल थेंब्मुँ” इम्मानुएल बिब परमेश्वर ङ्योने टिमुँ बिब् ग।
परमेश्वरजी क्हेमैंए क्र प्हो या ताँन् घ्रि-घ्रिले च्योइमुँ।
झाइले ङइ क्हेमैंने ल्हैदिबै आलसि आतबै ताँन् केमैं लद् बिसि चमैंलाइ लोमिंन्। थेद्! ह्युल नुयाबै त्हिंइ समा ङ खोंयोंन् बिलै क्हेमैंने बालुन् तब्मुँ।”
दिलेया क्हेमैंए क्र प्हो घ्रि या नास तरिब् आरे।
ङला अरू क्युमैं या मुँ, चमैं चु प्ह्रोंर्बै आङिं। दिलेया ङइ चमैं या पखल् त्हुब्मुँ। चमैंइ ङए कै थेब्मुँ, धै ताँन् क्युमैं बगाल घ्रिन् तब्मुँ, छतसि प्ह्रोंछैं या घ्रिन् तब्मुँ।
यहूदी ह्रेंए ल्हागिर मत्त्रे आङिं, दिलेया खन्तोंदोंन् प्हुँयाबै परमेश्वरए सन्तानमैं खागु लसि घ्रि लबै ल्हागिर येशू सिब्मुँ।
परमेश्वरजी अरू ह्रेंमैंए फिर ल्हयो खसि ह्रें घ्रि त्हाँसि आशिक पिंइ बिबै ताँ सिमोन पत्रुसइ भर्खर बिमिंइ।
बिसि याहवेहजी बिइमुँ। खीजी चु ताँ स्योंम् ओंनोंन् था सेल् पिंइँमुँ।’
झाइले पावल परमेश्वरए ताँ लोमिंदै तिदिंसे म्हैंन ट्हुल् समा चमैंने बालु टिइ।
तिगें म्हुँइँसरि प्रभुजी दर्शनर पावलने बिइ,
चु ताँमैं सैंर मैंमा ङ्योइ अझै या तो बिल् खाँम्? परमेश्वरन् ङ्योने बालुन् मुँ बिस्याँ, ङ्योए बिरोधर खाब् तम्?
दिलेया प्रभुजी ङने बिइ, “ङए दयाम्हाँया योंसेरो क्हिलाइ अरू सै तोइ आचैदि, तलेबिस्याँ क्हि आखाँ आथुबै त्हेर ङए भोंइन तोन्दोंरि के लम्।” छतसि ख्रीष्टए भों ङने तरिगे बिसि आखाँ आथुबै त्हेरै या ङ सैं तोंन्लेन् प्हैंब्मुँ।
ताँन् म्हिमैंइ प्रभुए ताँ थेल् योंरिगे बिसि प्रभु ङए ङाँर रायुइ, धै खीए ताँ बिबै ल्हागिर ङलाइ भों पिंइ। छतसि ङ सिंहए सुँउँइँले स्योरसि खल् खाँइ।
प्रभु खोंयोंन् बिलै क्हिने प्रे तरिगे। धै खीए दयाम्हाँया क्हेमैंइ योंरिगे।