25 खीजीन् ताँनलाइ जीवन, सो नेरो तोन्दोंरि सै पिंमुँ। छतसि खीलाइ तोइ सैए खाँचो तब् धोंले म्हिए योउँइँले खीए सेवा लल् त्हुम् बिसि आमैंन्।
झाइले याहवेह परमेश्वरजी सउँइँले म्हि बनेसि चए नखुँरि सो फुइमिंमा म्हि सोगों तइ।
ङइ याहवेहने बिइमुँ, “क्हि ङए प्रभु ग; ङए ल्हागिर क्हि मत्त्रे छ्याँब ग, अरू तो सै या छ्याँब आरे।”
छ लस्याँ मत्त्रे क्हेमैं स्वर्गर टिबै आबाए सन्तान तब्मुँ। तलेबिस्याँ परमेश्वरजी दुष्ट म्हिमैं नेरो छ्याँब् लब्मैं ङ्हिंना-ङ्हिंनए फिर त्हिंयाँ प्रेमिंमुँ, धै धर्मि नेरो पापिमैं ङ्हिंना ङ्हिंनए ल्हागिर नाँ युमिंइमुँ।
क्हेमैं ह्यासि चु ताँए अर्थ तो मुँगे खेसि क्होद्, ‘ङ ख्रो आम्है, ल्हयो खब्मैं म्रोंसि ङ सैं तोंम्।’ धर्मि प्हैंब्मैंलाइ हुइबर ङ युब् आङिं, पापिमैं हुइबर युब् ग।”
दिलेया खीजी क्हेमैंए फिर ल्हयो खसि स्वर्गउँइँले नाँ कुलसि रा-रोमैं रोबै त्हेर क्हेमैं चल् योंरिगे बिसि ल्हें रोमैं रोमिंइ धै क्हेमैं सैं तोंल् पिंइ। छाबै के लसि क्हेमैंए उँइँर परमेश्वरजी खीए ग्वाइ पिंइँमुँ।”
तलेबिस्याँ म्हि घ्रिइ बिब् धोंले, ‘ङ्यो खीउँइँलेन् सोमुँ, खीउँइँलेन् प्रब-टिब लमुँ, धै खीउँइँलेन् ङ्योइ छ्ह योंम्।’ क्हेमैंए कबिता प्ह्रिबै म्हिमैंज्यै या छान् बिसि प्ह्रिइमुँ: ‘क्ह्रोंसेंन ङ्यो खीए सन्तान्मैं ग।’
“खाबज्यै या परमेश्वरलाइ तोइ सै पिंइमुँ वा? परमेश्वरजी खाबलाज्यै तोइ सैए खि फोल् आत्हु।”
चु ह्युलर्बै प्लबै म्हिमैंने थेब् आप्हैंन् बिद्, चमैं प्लब् आप्हैंरिगे, आटिक्दिबै सै न्होरर आशा आथेंरिगे, बरु चमैंए आशा ङ्योलाइ चैदिबै सैमैं तोन्दोंरि योल्ले ख्युल्ले पिंबै परमेश्वरए फिर थेंरिगे।