20 “तलेबिस्याँ क्हिइ ङिने औदिबै ताँमैं बिरिइमुँ। छतसि चु ताँइ बिल् म्हैब तो जा? ङि च ताँमैं क्होदा ङ्हाँइमुँ।”
खीजी बिबै ताँ चमैंइ अरूमैंने आबि, दिलेया सिसि धबै सोगों तब् बिब तो जा? बिसि खें-खेंमैंन् ताँ लबर होंइ।
चु ताँ थेसि येशूए चेलामैं न्होंर्बै ल्हेइ बिइ, “चु ताँ बेल्ले गारो मुँ। खाबइ चु ताँ थेल् खाँमुँ?”
छतमा पत्रुस ह्रोंसइ म्रोंबै दर्शनए अर्थ तो मुँगे बिसि सैं न्हों-न्हों खैला-तोला तरिबै त्हेर्न कर्नेलियसइ कुल्मिंबै म्हिमैं सिमोनए धिं म्हैरि योंसि म्रार राइ।
छतसि चमैंइ पावल अरियोपागसर्बै म्हि च्होंर बोसि, “क्हिइ लोमिंबै चु छारा ताँमैं तो जा? ङिज्यै या क्होल् खाँम्मा?” बिसि ङ्योएइ।
(ताँन् एथेनिथेंमैंइ नेरो चर टिबै आगुए ह्युलर्बै म्हिमैंइ नौले-नौले ताँमैं मत्त्रे लसि त्हिंइ थोरिमल।)
चमैं ताँन् अलमल् तसि प्लेटोयाइ, धै घ्रिइ-घ्रिने “चुए अर्थ तो जा?” बिबर होंइ।
तलेबिस्याँ ङ्योए पाप ख्रुमिंबै ल्हागिर येशू ख्रीष्टजी क्रूसर ख्रो पिंब् ग बिबै ताँ नास तबर होंब्मैंइ बुद्धि आरेब्मैंए ताँ धों ङ्हाँम्, दिलेया येशूए फिर बिश्वास लसि पापउँइँले फ्रेब्मैंइ बिस्याँ ङ्योए ल्हागिर चु ताँ परमेश्वरए शक्ति ग ङ्हाँम्।
दिलेया ङ्योइ बिस्याँ क्रूसर च्योवाबै येशू ख्रीष्टउँइँले खबै सैं तोंबै ताँ बिप्रम्। चु ताँ यहूदीमैंइ तिफुँइ आखो, छलेन अरू ह्रेंमैंए ल्हागिर चु ताँ बुद्धि आरेब्मैंइ पोंबै ताँ धों ङ्हाँम्।
पबित्र प्ल्ह आरेबै म्हिमैंइ परमेश्वरजी बिबै ताँ क्होल् आखाँ। च ताँ चमैंए ल्हागिर केर आफेबै ताँ धों तम्, तलेबिस्याँ पबित्र प्ल्हजी पिंबै ज्ञान-बुद्धिउँइँले मत्त्रे च ताँमैं क्होल् खाँम्।
चु ताँए बारेर ङिइ क्हेमैंने बिल् त्हुबै ताँमैं ल्हें मुँ, दिलेया क्होमिंब गारो मुँ, तलेबिस्याँ क्हेमैंइ छेनाले थेबै सैं आल।
तारे क्हेमैं खेंमैं प्रबै आछ्याँबै घ्याँर आप्रब् म्रोंसि चमैं प्लेटोयाम्, धै क्हेमैंए फिर आछ्याँबै ताँमैं लम्।