30 च लिउँइँ चमैं बैरु बोसि “मुक्ति योंबै ल्हागिरि ङइ तो लल् त्हुम्?” बिसि ङ्योएइ।
बरु परमेश्वरउँइँ सैं एसि छ्याँबै केमैं लसि उँइँन्।
अरूए फिर ल्हयो खब्मैंइ आशिक योंब्मुँ, तलेबिस्याँ परमेश्वरजी चमैंए फिर ल्हयो खब्मुँ।
चु ताँ थेसि ल्हें म्हिमैंइ यूहन्नाने “छ बिस्याँ तारे ङिइ तो लल् त्हुम्?” बिसि ङ्योएइ।
“ओ म्हिमैं! क्हेमैंइ तले छाबै के लमुँ? ङि या क्हेमैं धोंबन् दुःख सुख भुँदिबै म्हिमैंन् ग। चु स्योलिबै के पिसि क्हेमैं परमेश्वरउँइँ सैं एखरिगे बिसि ङिइ खीउँइँले खबै सैं तोंबै ताँ बिमिंब् ग। मु, पृथ्बी, मा ङ्युँइ नेरो चर मुँबै तोन्दोंरि सैमैं बनेबै सोगों परमेश्वर खीन् ग।
च पावल नेरो ङिए लिलि खसि, “चु म्हिमैं धाँसे थेबै परमेश्वरए सेवा लब्मैं ग। चुमैंइ क्हेमैं मुक्ति योंबै घ्याँ बिमिंरिमुँ,” बिदै ओरइ।
छ बिबै लिउँइँ चइ चमैंलाइ झेलर्बै न्होंसे न्होंर बोसि चमैंए प्हलेर सिंए ठिंगुरा क्योसि थेंइ।
चु ताँ थेसि चमैंए सैंर खैला तोला तइ। धै चमैंइ पत्रुस नेरो अरू कुल्मिंबै चेला चिब्मैंने “ओ आघें-अलिमैं, तारे ङिइ तो लले?” बिसि ङ्योएइ।
“छतमा ‘ओ प्रभु, तारे ङइ तो लले?’ बिसि ङइ ङ्योएमा प्रभुजी ङने बिइ, ‘रेसि दमस्कसर ह्याद्, परमेशवरजी क्हिने लद् बिबै केमैं ङइ क्हिने बिमिंब्मुँ।’
तारे रेसि सहरर ह्याद्, क्हिइ तो लल् त्हुम् बिसि म्हि घ्रिइ क्हिने बिमिंब्मुँ।”
अरूए फिर ल्हयो आखबै म्हिए फिर परमेश्वरज्यै या ल्हयो खरिब् आरे। दिलेया अरूए फिर ल्हयो खइ बिस्याँ, परमेश्वरजी निसाफ लमा क्हेमैं फिरै या ल्हयो खमिंब्मुँ।