28 दिलेया पावलइ थेबै कैले “छ आलद्! ङि ताँन् चुर्न मुँ।” बिइ।
ङए थुमैं नेरो ङए आघें अलिमैंए ल्हागिर न्हुँ लब् धोंलेन् ङइ चमैंए ल्हागिर न्हुँ लमल; ह्रोंसए आमाए ल्हागिर शोक लब् धोंले, ङइ क्र कुरसि चमैंए ल्हागिर शोक लइ।
छलेन ङए थुलाइ ङइ तोइ न्होह्रों लस्याँ, धै ङए शत्तुरलाइ ङइ फाक्कर्न लुडिस्याँ
“म्हि आसैद्।
दिलेया ङने त्होल् आम्हैबै म्हिइ ह्रोंसलाइन नास लम्; ङलाइ हेल लबै म्हिइ कालने म्हाँया लम्।”
दिलेया ङ क्हेमैंने बिमुँ, क्हेमैंइ ह्रोंसए शत्तुरमैं म्हाँया लद्, धै क्हेमैंलाइ ह्रुगुदिबै म्हिमैंए ल्हागिर प्राथना लसि परमेश्वरने आशिक ह्रिमिंन्।
दिलेया येशूजी “तै मुँरिगे! छ आलद्!” बिसि खीजी च के लबै म्हिए न्ह छुइसि सल् लमिंइ।
च्हमा येशूजी बिइ, “ओ आबा, चुमैं क्षमा लमिंन्, तलेबिस्याँ चुमैंइ तो लरिइमुँ बिब था आसे।” दिलेया सिपाइमैंइ येशूए क्वें चिट्ठा झोंसि खेंमैंए न्होंरि चुइ।
झेलर्बै क्रथे न्हरुउँइँले छोरयाइ। धै झेलर्बै म्रामैं थोंयाब् म्रोंइ। च्युथेंब्मैं ताँन् भौदिह्यान बिब् मैंसि चइ सेलाँ (तरवार) ट्हुइसि ह्रोंसलाइन सैबर होंइ।
छले थेमा क्रथेइ बत्ति ह्रिसि फाल् न्हेदै न्होंर खइ, धै ङ्हिंसि त्हारदै पावल नेरो सिलासए ओंसों पत्खु तइ।
खाबज्यै क्हेमैंए न्होह्रों लवालेया खि आफोद्, दिलेया बिश्वासीमैंए फिर नेरो अरू म्हिमैंए फिरै या छ्याँबै के लबै सैं मैंन्।