26 च त्हेर्न एक्कासि थेबै सयो खसि झेलर्बै जगमैं लायाइ। च तोंदोंन् ताँन् म्रामैं थोंयाइ धै झेलर टिबै ताँन् म्हिमैंए फैसोमैं प्ल्हयाइ।
तिंयाँ समा आफिबै म्हिमैंइ याहवेहए मिं थेब् लरिगे धै लिउँइँ खबै पुस्तामैंए ल्हागिर चु ताँ प्ह्रिसि थेंरिगे।
आगुइ क्र ओलै आपिंब्मैंलाइ याहवेहजी ठिक निसाफ लमुँ, खीजी फो ख्रेंब्मैंलाइ चल् पिंमुँ। याहवेहजी कैदिमैं बैरु तेमिंम्,
खाबै आरेबै म्हिमैंलाइ खीजी परवा पिंम्; झेलर मुँब्मैंलाइ तेसि सैं तोंल् पिंम्; दिलेया परमेश्वरजी बिब् आङिंब्मैं बिस्याँ त्हिंयाँइ ख्रोंबै क्ल्ह्योर टिम्।
झेलर मुँब्मैंइ ल्हयो खल्ले ओरबै कै क्हि ङाँर फेनेरिगे; सिल् त्हुबै दण्ड योंब्मैंलाइ क्हिए थेबै शक्तिउँइँले रक्षा लमिंन्!
च त्हेर थेबै सयो खइ, तलेबिस्याँ स्वर्गउँइँले प्रभुए दूत घ्रि युसि छगों हुथेंबै युँमा प्लिंवासि युँमाए फिर टिइ।
झाइले चमैं ओंसोंबै ने अर्को रुँबर टिबै म्हिमैं वाथेंसि ह्याइ। धै चमैं सहरर होंबै पैए म्रार फेनेमा च म्रा खीन् थोंयाँइ। छतमा चमैं बैरु त्होंसि घ्याँ घ्रिर फेनेमा स्वर्गदूत पत्रुस पिथेंसि ह्याइ।
च त्हेर्न प्रभुए स्वर्गदूत घ्रि चर म्रोंयुमा च कोठर व्हे-व्हे तयाइ। स्वर्गदूतइ पत्रुस छोरबर कोखर कैसि “युनन् रेद्!” बिमा पत्रुसए योमैंउँइँले सँउँलि प्ल्हयाइ।
चमैंइ प्राथना लल् खाँबै लिउँइँ चमैं खागु तबै क्ल्ह्यो लायाइ, धै चमैं ताँन् पबित्र प्ल्हजी प्लिंयाँइ, छतमा चमैंइ आङ्हिंन्ले परमेश्वरए ताँ पोंइ।
दिलेया म्हुँइँसर प्रभुए स्वर्गदूत घ्रिइ झेलए म्रामैं थोंमिंइ, धै खीजी चमैंलाइ बैरु तेवासि बिइ,
धै च तोंदोंन् थेबै सयो ह्याइ, सहरर्बै च्युबाँरि तिबाँ नास तयाइ, धै हजार ङि म्हिमैं सैवाइ। अरू चैबै म्हिमैं बेल्ले ङ्हिंसि “स्वर्गर्बै परमेश्वर बेल्ले थेब मुँन!” बिसि खीए मिं क्वेइ।
झाइले च क्यु च्हजजी धबै अर्को छाप फोर्दिब् ङइ म्रोंइ। च लिउँइँ थेबै सयो खइ। त्हिंयाँ म्लोंग्या रुँदो क्वें धोंन् तयाइ। लयाँ को धोंले ओल्ग्या तयाइ।