28 चु चैदिबै ताँमैं बाहेक अरू ति क्हेमैंलाइ नोल् पिंब आत बिसि पबित्र प्ल्ह नेरो ङिइ छ्याँब ङ्हाँइ:
तलेबिस्याँ ङइ नोल् पिंबै खर्गु कर योंब नेरो ङइ नोल् पिंबै ते योंब्मुँ।”
चमैंइ नोलै आखाँब ल्हिबै ति फैसि म्हिमैं नोल् पिंम्, दिलेया खेंमैं बिस्याँ यो च्याफै टिरिम्।
दिलेया क्ह्रोंसेंन्बै ताँ लोमिंबै पबित्र प्ल्ह युब्मुँ, धै खीजी क्हेमैं ताँन् क्ह्रोंसेंन्बै छ्याँबै घ्याँर डोरेमिंब्मुँ। खीजी ह्रोंसए सैंर मैंब् धोंले आपों। खीजी तो ताँ थेमुँ चन् पोंब्मुँ, धै लिउँइँ तखबै ताँमैं क्हेमैंने बिमिंब्मुँ।
“छतसि परमेश्वरउँइँ सैं एबै अरू ह्रेंमैंलाइ ङ्योइ दुःख आपिंले बिब ङए सैं मुँ,
छतसि ङि ताँनइ सल्ला लसि ङिंए ताँमैं क्हेमैं ङाँर बिमिंबर ङिए न्होंर्बै कोइ म्हिमैं त्हाँसि ङिए खोबै थुमैं बारनाबास नेरो पावलने क्हेमैं ङाँर कुलब छ्याँब ङ्हाँइ।
खोंर्बै ताँ सेबै परमेश्वरजी ङ्योलाइ पबित्र प्ल्ह पिंब् धोंलेन् अरू ह्रेंर्बै म्हिमैंलाज्यै या पबित्र प्ल्ह पिंसि चमैं खीए म्हिमैं तल् पिंइमुँ बिबै ताँ ङ्योने उँइँमिंइ।
च लिउँइँ चमैंइ चमैं सहर सहरर ह्यासि चजरेबै बिश्वासीमैंने “यरूशलेमर्बै कुल्मिंबै चेला चिब्मैं नेरो एल्डरमैंइ निर्नय लबै ताँमैं ङिंल् त्हुम्,” बिसि बिइ।
चु ताँन् ताँए साँक्षिमैं ङि मुँ, धै परमेश्वरजी बिब् ङिंब्मैंलाइ पिंबै पबित्र प्ल्ह या साँक्षि मुँ।”
खाबज्यै या ह्रोंसलाइ अगमबक्ता अथवा पबित्र प्ल्ह मुँबै म्हि ग बिसि मैंम् बिस्याँ, ङइ प्ह्रिबै चु ताँमैं प्रभुजी लद् बिबै ताँमैं ग बिसि चइ सेरिगे।
तारे कन्येमैंए बारेर प्रभु येशूउँइँले बिल् त्हुबै ताँ ङने तोइ आरे। दिलेया प्रभु येशूउँइँले दयाम्हाँया योंसि ङ म्हिमैंइ क्वेंल् खाँबै म्हि तबइले ङइ क्हेमैंलाइ सल्ला पिंम्।
दिलेया चइ ब्ह्या आलल्ले टिम् बिस्याँ झन् छ्याँब तम्। चु ङए सैंर्बै ताँ ग, ङने या परमेश्वरए प्ल्ह मुँ बिब ङइ मैंमुँ।
छतसि खाबइ चु ताँ आम्हाँदि, चइ म्हिमैंए बिरोध लब आङिं, दिलेया क्हेमैंलाइ खीए पबित्र प्ल्ह पिंबै परमेश्वरए बिरोध लब् ग।
चमैंने उँइँमिंबै ताँ चमैंए ल्हागिर आङिं, चमैंइ क्हेमैंए सेवा लरिल बिसि परमेश्वरजी सेल् पिंइ। धै चु ताँ स्वर्गउँइँले कुल्मिंबै पबित्र प्ल्हउँइँले क्हेमैंने सैं तोंबै ताँ बिमिंबै म्हिमैंउँइँले क्हेमैंइ थेइमुँ। स्वर्गदूतमैंज्यै या चु ताँ था सेदा ङ्हाँइमुँ।
“दिलेया क्हेमैं न्होंर ईजेबेलए लिलि आप्रबै म्हिमैं मुँ। को-कोइ म्हिमैंइ चइ लोमिंबै ताँमैंलाइ ‘दुष्टए गैरु ताँ ग’ बिलेया क्हेमैंइ च ताँ आलोइमुँ। छतसि ङइ क्हेमैंने बिमुँ, ङइ क्हेमैंए फिर अरू दु:ख पिंरिब आरे।