21 तलेबिस्याँ ओंसोंबै पुस्ता ओनोंन् सहर सहरजरे मोशाए ठिम प्रचार तरिइमुँ, तलेबिस्याँ प्रिबै त्हिंइ ह्रोंसे चु ताँ च्हों धिंमैंर खेरिइमुँ।”
“दिलेया अब्राहामइ बिइ, ‘चमैंने बालु स्योंम्बै मोशा नेरो अगमबक्तामैंइ प्ह्रिबै छ्वे मुँ। चमैंइ च छ्वेर प्ह्रिबै ताँमै छेनाले खेरिगे, थेरिगे।’
झाइले येशू ह्रोंस फाराबै सहर नासरतर ह्याइ। खी प्रिबै त्हिंइर च्हों धिंर ह्याब्रें लबै बाँनि मुँल। छतसि च्हों धिंर ह्यासि परमेश्वरए छ्वे खेबर राइ।
झाइले म्हिमैंइ मोशाइ पिंबै ठिम नेरो अगमबक्तामैंए कितब खेबै लिउँइँ च्हों धिंर्बै चिब्मैंइ, “ओ अलि-अङाँमैं, क्हेमैंने म्हिमैंए ल्हागिरि अर्तिए ताँमैं तोइ मुँस्याँ बिमिंन्,” बिसि पावल नेरो चए थुमैं ङाँर सँउँसर पिमिंइ।
दिलेया यरूशलेमथेंमैं नेरो चमैंए क्रथे मिंथेमैंइ येशू खाब् जा बिसि ङो आसेल, धै प्रिबै त्हिंइ ह्रोंसे अगमवक्तए ताँ खेलेया, चमैंइ च ताँ तो जा बिसि आक्होल। छतसि चमैंइ येशूलाइ सजैं पिंसि अगमबक्तामैंइ खीए बारेर ओंसोंन् पोंब् धोंले पूरा लइ।