7 च त्हेर्न प्रभुए स्वर्गदूत घ्रि चर म्रोंयुमा च कोठर व्हे-व्हे तयाइ। स्वर्गदूतइ पत्रुस छोरबर कोखर कैसि “युनन् रेद्!” बिमा पत्रुसए योमैंउँइँले सँउँलि प्ल्हयाइ।
खीजी मिछु खैबै कालए छरि न्होंउँइँले चमैंलाइ बैरु पखइ, धै खीजी चमैंए फैछोमैं कुदु-कुदु लवाइ।
ओ याहवेह, क्ह्रोंसेंन्ले ङ क्हिए केब्छैं ग; ङ क्हिए केब्छैं ग, क्हिए केब्स्योए च्ह। क्हिजी ङ सिबउँइँले जोगेमिंइमुँ।
आगुइ क्र ओलै आपिंब्मैंलाइ याहवेहजी ठिक निसाफ लमुँ, खीजी फो ख्रेंब्मैंलाइ चल् पिंमुँ। याहवेहजी कैदिमैं बैरु तेमिंम्,
याहवेहलाइ मान लब्मैं ताँनए कारग्युले खीजी खीए स्वर्गदूत रुँबर ल्हैदिम्, धै चमैं जोगेमिंम्।
खाबै आरेबै म्हिमैंलाइ खीजी परवा पिंम्; झेलर मुँब्मैंलाइ तेसि सैं तोंल् पिंम्; दिलेया परमेश्वरजी बिब् आङिंब्मैं बिस्याँ त्हिंयाँइ ख्रोंबै क्ल्ह्योर टिम्।
च ङ्ह्योब् लिब्मैं ह्याबै लिउँइँ स्वर्गदूत घ्रिइ योसेफने म्होंडर बिइ, “रेद्, कोलो नेरो खीए आमा बोसि मिश्र ह्युलउँइँ ह्याद्। ङइ च ह्युलउँइँले आहुइन् समा चर्न टिरिद्, तलेबिस्याँ हेरोदइ चु कोलो सैबर म्है प्रइमुँ।”
च त्हेर्न स्वर्गदूत घ्रि चमैंए उँइँर रायुमा परमेश्वरए चारबै ह्वे चमैंए कारग्युले चारइ। छतमा चमैं बेल्ले ङ्हिंयाँइ।
छतमा चमैं अलमल्ल तरिल। च त्हेर्न फोस्रे ब्योंबै चारबै क्वें खिबै मुँयुँमैं ङ्हिं खेंमैंए रेर रारिब् चमैंइ म्रोंइ।
झाइले कर्नेलियसइ बिइ, “प्लिरो ओंसों सों ह्राबै त्हेजरे ङ धिंर प्राथना लरिमा फोस्रे ब्योंबै क्वें खिबै म्हि घ्रि ङए उँइँर रासि
दिलेया चइ परमेश्वरए मान आलबइले च त्हेर्न प्रभुए स्वर्गदूतइ चम्हिमैंए उँइँरलाइ ल्हिवाइ धै चए ज्युर प्हुँलुँ उजी उजी तसि च म्रुँ सियाइ।
हेरोदइ पत्रुस बैरु तेसि म्हिमैंए उँइँर पखल् म्हैबै म्हुँइँसर पत्रुस सँउँलि ङ्हिंइ फैसि सिपाइ ङ्हिंए म्हाँजोर रोरिल। धै अरू सिपाइमैं या झेलए म्राए ओंसों रूँरिल।
धै स्वर्गदूतजी चने “क्वें खिद्, जुत्ता खिद्!” बिइ। चइ छान् लमा स्वर्गदूतइ “ह्रडि कुसि ङए लिलि खो!” बिइ।
च त्हेर्न एक्कासि थेबै सयो खसि झेलर्बै जगमैं लायाइ। च तोंदोंन् ताँन् म्रामैं थोंयाइ धै झेलर टिबै ताँन् म्हिमैंए फैसोमैं प्ल्हयाइ।
सैवालेया परमेश्वरजी खी सिबउँइँले धबै सोगों लमिंइ। तलेबिस्याँ खी सिबै सिबन् तल् आखाँमल।
दिलेया म्हुँइँसर प्रभुए स्वर्गदूत घ्रिइ झेलए म्रामैं थोंमिंइ, धै खीजी चमैंलाइ बैरु तेवासि बिइ,
धै च प्ह्रिछ्यामैं किंसि शाऊल प्रदै दमस्कसए चेंदो फेनेमा तिखेर्न स्वर्गउँइँले चारबै ह्वे युसि चए खागु चारइ।
छतसि “ओ न्हरु च्हुइरिब्मैं रेद्, सियाब्मैंए म्हाँजोउँइँले रेखो! झाइले ख्रीष्ट क्हिए फिर चारब्मुँ,” बिसि म्हिमैंइ बिम्।
स्वर्गदूतमैं बिब, परमेश्वरए सेवा लबै प्ल्हमैं ग। धै परमेश्वरजी येशूए फिर बिश्वास लसि मुक्ति योंब्मैं ल्होबै ल्हागिरै या चमै कुल्मिंम्।
च लिउँइँ ङइ स्वर्गउँइँले अर्को स्वर्गदूत घ्रि युरिब् म्रोंइ। च स्वर्गदूतने थेबै हग मुँल, चए लिर्बै ह्वेइ ताँन् ह्युल चारयाइ।