8 दिलेया ङइ बिइ, ‘आङिं प्रभु! छाबै चोखो आरेब् नेरो चल् आतबै सै ङइ खोंयोंइ आचइमुँ।’
चर येशूए को-कोइ चेलामैंइ यो आख्रुल्ले चब् चब चमैंइ म्रोंइ।
झाइले ‘पत्रुस रेद्, धै च सैमैं सैसि चद्,’ बिबै कै ङइ थेइ।
“ङ्हिखेबै लारै या, ‘परमेश्वरजी चोखो लमिंबै सैमैं क्हिइ चोखो आरे आबिद्!’ बिसि च कैइ स्वर्गउँइँले ङने बिइ।
प्रभु येशूए फिर बिश्वास लबइले ङइ चु ताँ पक्का सेइमुँ, चबै सै तो मुँले चल् आतब आरे। दिलेया खाबज्यै तो मुँले चबै सै अशुद्धन् मैंइ बिस्याँ च सै चए ल्हागिर अशुद्धन् तयाम्।
तलेबिस्याँ बिश्वास लबै प्ह्रेंस्योउँइँले बिश्वास आलबै प्युँ पबित्र तम्। छलेन अबिश्वासी प्ह्रेंस्यो बिश्वासी प्युँउँइँले पबित्र तम्। च पबित्र आतस्याँ क्हेमैंए प्हसेमैं पबित्र आतमल, छतसि क्ह्रोंसेंन क्हेमैंए प्हसेमैं या परमेश्वरए म्हिमैं तसि पबित्र तइमुँ।