7 खीजी चमैंने बिइ, “परमेश्वर आबाजी ह्रोंसए हगउँइँले तोक्दिबै त्हे खीजीन् सेमुँ, क्हेमैंइ सेल् आत्हु।
छबिमा येशूजी चमैंने बिइ, “ङइ नोब् धों तबै दुःख क्हेमैंज्यै या नोब्मुँ। दिलेया ङए क्योलो नेरो त्हेब्रेउँइँ टिल् पिंबै ताँ ङए योर आरे। च क्ल्ह्योमैं ङए आबाजी ओंसोंन् खाब्मैंए ल्हागिर तयार लथेंइमुँ चमैंए ल्हागिर्न ग।”
“च दुःख तबै त्हिंइ नेरो त्हे खोंयों तब्मुँ बिसि खाबज्यै था आसे। स्वर्गर मुँबै स्वर्गदूतमैंज्यै आसे, परमेश्वरए च्हज्यै या आसे। च ताँ परमेश्वर आबाजी मत्त्रे सेइमुँ।
दिलेया ङए क्योलोउँइँ नेरो त्हेब्रेउँइँ खाब् टिल् योंम्, च ङइ बिसि आत, परमेश्वरजी खाबए ल्हागिर तयार लथेंइमुँ चमैंन योंम्।”
“ह्युल नास तबै त्हे नेरो त्हिंइ आबाइ मत्त्रे सेइमुँ। स्वर्गर टिबै स्वर्गदूतमैंज्यै आसे, परमेश्वरए च्हज्यै या आसे।
शत्तुरमैंइ चमैं को-कोइ सेलाँइ (तरवारइ) सैवाब्मुँ, कोइ फैसि ह्युल ह्युलर बोब्मुँ। परमेश्वरजी चमैंने तोक्दिबै त्हे आतन् समा अरू ह्रेंर्बै म्हिमैंइ यरूशलेम खेंमैंए अधीनर थेंब्मुँ।”
खीजी म्हि घ्रिउँइँले ल्हें ह्रेंमैं बनेसि पृथ्बी तिगोंन् टिल् पिंइ। धै म्हिमैं चु पृथ्बीर सोबै त्हे निबै टिबै क्ल्ह्योए साँदमैं या ओंसों ओंनोंन् तोक्दिमिंइमुँ।
च चाँजो तो जा बिस्याँ: खीजी तौदिबै त्हेर स्वर्ग नेरो पृथ्बीर मुँबै तोन्दोंरि सैमैं खागु लसि येशू ख्रीष्टए न्होंर पखब् ग।
धाँसे थेब ताँनइ म्हाँदिल् त्हुबै परमेश्वरजी खीजी ठर्दिबै त्हेर प्रभु येशू ख्रीष्ट धबै कुल्मिंब्मुँ। म्रुँमैंए म्रुँ, प्रभुमैंए प्रभु परमेश्वरन् ग।
दिलेया तरे लिउँइँ खबै त्हिंइ जरे बेल्ले ङ्हिंन् ङ्हाँबै दुःखए त्हे खब्मुँ, बिब सैंर मैंइ थेंन्।