11 “ओ गालीलथेंमैं, क्हेमैं तले मुउँइँ ङ्ह्योसि रारिल? चुन् येशू, क्हेमैंउँइँले परमेश्वरजी स्वर्गर बोयाइ। तोगो खी खैले स्वर्गर ह्यारिब क्हेमैंइ म्रोंइ छलेन खी धबै युब्मुँ।”
तलेबिस्याँ म्हिए च्ह खीए आबाए मान योंसि स्वर्गदूतमैंने युमा म्हिमैंइ खैबै के लइमुँ छाबन् नों खीजी पिंब्मुँ।
क्ह्रोंसेंन ङ क्हेमैंने बिमुँ, चुर मुँब्मैं न्होंरि कति म्हिइ म्हिए च्ह खीए ग्याल्सर युरिब आम्रोंन् समा सिरिब् आरे।”
च लिउँइँ मुर म्हिमैंइ म्हिए च्हए चिनु म्रोंब्मुँ। धै म्हिए च्ह मुउँइँले थेबै शक्ति नेरो म्हारल्ले न्हाँम्स्योर युरिब म्हिमैंइ म्रोंब्मुँ। च त्हेर ताँन् ह्रें-ह्रेंर्बै म्हिमैं बेल्ले न्हुँ लसि क्रोब म्होब तब्मुँ।
“म्हिए च्ह म्रुँ तसि खीए थेबै मानर ल्हें स्वर्गदूतमैंने बालुन युब्मुँ, धै ह्रोंसए पबित्र राजगद्दिर टिब्मुँ,
च लिउँइँ म्हिए च्ह बेल्ले थेबै शक्तिर नेरो बेल्ले म्हारल्ले न्हाँम्स्योए म्हाँजोर युरिब म्हिमैंइ म्रोंब्मुँ।
छबिमा पत्रुसइ धबै “आङिं!” बिइ। चजरे रारिबै म्हिमैंइ तिस्याँदे लिउँइँ पत्रुसने बिइ, “क्ह्रोंसेंन क्हि येशूए चेलामैं न्होंर्बै घ्रि ग, तलेबिस्याँ क्हि गालीलथें ग।”
येशू छले चेलामैंने पोंल् खाँबै लिउँइँ परमेश्वरजी खीलाइ स्वर्गउँइँ बोयाइ, धै परमेश्वरए क्योलोउँइँ टिइ।
च लिउँइँ म्हिए च्ह थेबै शक्ति नेरो म्हारल्ले न्हाँम्स्योर युरिब म्हिमैंइ म्रोंब्मुँ।
छाब् म्रोंसि चमैं ङ्हिंसि पत्खु तयाइ। दिलेया च मुँयुँमैंइ चमैंने बिइ, “क्हेमैंइ सोगों म्हिलाइ छगोंर तले म्हैल?
ङ ह्यासि क्हेमैंए ल्हागिर क्ल्ह्यो तयार लल् खाँबै लिउँइँ ङ धबै युब्मुँ, धै क्हेमैं ङ ङाँर बोयाब्मुँ। झाइले ङ टिबै क्ल्ह्योर क्हेमैं या टिल् योंब्मुँ।
च के लब नेरो ताँ लोमिंबर होंबै त्हेउँइँले खीलाइ स्वर्गर बोह्याबै त्हे समार्बै ताँन् ताँमैं ङइ चर प्ह्रिथेंइँमुँ। स्वर्गउँइँ बोयाब् भन्दा ओंसों येशूजी त्हाँबै कुल्मिंबै चेला चिब्मैंलाइ खीजी पबित्र प्ल्हउँइँले “छ-छ लद्” बिइ।
यूहन्नाइ येशूलाइ बप्तिस्मा पिंबै त्हिंइउँइँले येशू स्वर्गर बोवाबै त्हे समा ङ्योने बा-बालु प्रब्-टिबै म्हि तल् त्हुम्। च म्हिइ येशू सिबउँइँले धबै सोगों तइ बिसि ग्वाइ पिंल् खाँब तल् त्हुम्।”
खीजी चु ताँ बिबै लिउँइँ चमैंइ ङ्ह्योना ङ्ह्योन् खी कैंडो क्वेयाइ, झाइले न्हाँम्स्योइ हुवाइ। छले चमैंइ खीलाइ म्रोंल् आखाँ।
झाइले ल्हें त्हिंइ समन् ह्रोंसने बालु गालीलउँइँले यरूशलेमर खब्मैंने खी सोगों तसि त्होब्रें लइ। तोगो च म्हिमैं इस्राएलीमैंए उँइँर खीलाइ म्रोंइ बिसि ग्वाइ पिंब्मैं ग।
झाइले चमैं ताँन् बेल्ले प्लेटोयासि, “चु पोंब्मैं ताँन् गालीलथेंमैंन् आङिं वा?” बिसि बिबर होंइ।
चु म्रोंसि पत्रुसइ म्हिमैंने बिइ, “ओ इस्राएलीमैं, चु ताँर क्हेमैं तले अचम्मा ङ्हाँल? ङिइ ह्रोंसए शक्ति अथवा भक्तिउँइँले चु म्हिलाइ प्रल् खाँब् लमिंइ बिसि क्हेमैं तले ङिलाइ ङ्ह्योबै ङ्ह्योबन् लरिल?
दिलेया स्योंमन् परमेश्वरजी ह्रोंसए ताँ बिमिंबै पबित्र म्हिमैंइ बिब् धोंले तोन्दोंरि सैमैं छारा लबै त्हे आखन् समा ख्रीष्ट स्वर्गर्न टिल् त्हुम्।
झाइले स्वर्गउँइँले युबै परमेश्वरए च्ह खोंयों युब् ङ्हे बिसि क्हेमैं ह्रेरिइमुँ बिबै ताँ चमैंइ ङिने बिरिमुँ। खीजी ह्रोंसए च्ह येशू सिबइले धबै सोगों लमिंइ, धै येशूजी तारे खबि छेबै दण्डउँइँले ङ्योलाइ जोगेमिंब्मुँ।
तलेबिस्याँ च त्हिंइर परमेश्वरजी हुकुम पिंब्मुँ, खीए चिब स्वर्गदूतइ कै तेब्मुँ, परमेश्वरए थुतुरु ह्रासि प्रभु येशू खीन् स्वर्गउँइँले युब्मुँ, धै खीए फिर बिश्वास लसि सियाब्मैं धबै ओंसोंन् सोगों तब्मुँ।
छलेन ल्हें म्हिमैंए पाप त्होमिंबर ख्रीष्ट या तिब्ले ख्रो तसि सिमिंइ। दिलेया खी धबै युब्मुँ। च त्हेर खी म्हिमैंए पाप त्होमिंबै ल्हागिर आङिं, दिलेया सैं तोंदै खीलाइ ह्रेरिब्मैंलाइ जोगेमिंबर युब्मुँ।
ङ्ह्योत्ति, येशू न्हाँम्स्योर युइन मुँ। खीलाइ सैब्मैं नेरो अरू ताँन् म्हिमैंज्यै या खी म्रोंब्मुँ। छले खि युरिब् म्रोंमा ह्युलर्बै ताँन् म्हिमैं न्हुँ लसि क्रोब्मुँ। आमेन, छान् तरिगे।