14 ङिइ चु प्ह्रिछ्यार प्ह्रिबै ताँ खाबै आङिं, च म्हिलाइ छेन्ले ङो सेथेंन्। च फा पिन् तरिगे बिसि चने प्रब-टिब ने पोंब आलद्।
ओ याहवेह, चमैंइ क्हिए मिं म्हैप्ररिगे बिसि चमैंए लि फापिन् लवाद्।
गुरूमैंइ बिबै ताँमैं ङइ आङिं, धै म्हिमैंइ लोमिंमा ङइ थेबै न्ह आल।
अझै या चइ क्हेमैंए ताँ थेल् आङिंस्याँ बिश्वासीमैं ङाँर ह्यासि ताँन् ताँ बिद्। धै चमैंए ताँ या च अलिइ आङिंस्याँ च परमेश्वर आम्हाँदिब्मैं अथवा रोमी म्रुँए ल्हागिर बालि रेब्मैं धोंबन् तरिगे।
ओ अलि-अङाँमैं, ङ क्हेमैंने यो छ्युँ लमुँ, भाँडिदिब्मैं नेरो क्हेमैंलाइ लोमिंबै परमेश्वरए ताँए बिरोधर पोंसि आक्ह्रिल् लब्मैंउँइँले न्ह क्रों मि क्रोंले स्योले टिद्।
क्हेमैंलाइ फाफिन् लबर ङइ चु ताँ प्ह्रिब् आङिं, ह्रोंसए खोबै कोलोमैंलाइ धोंलेन् क्हेमैंलाज्यै या लोदा सैंदा लबर प्ह्रिब् ग।
ङइ बिल् म्हैबै ताँ तो जा बिस्याँ, “ङ प्रभु येशूए फिर बिश्वास लबै म्हि ग” बिमुँ दिलेया चइ आछ्याँबै केमैं, व्यभिचार, लोबि, कु पूजा लब, गाल् केब, प्हा को तब, ह्योब, छाबै के लइबिस्याँ चने बालु प्रब्-टिब आलद्।
ङइ क्हेमैंलाइ ओंसों प्ह्रिबै प्ह्रिछ्यार ब्यभिचार लब्मैंने बालु आप्रद् बिसि प्ह्रिल।
ङिइ लद् बिबै केमैं ताँन् क्हेमैंइ लल् खाँबै लिउँइँ ङिइ बिब् आङिंब्मैंलाइ दण्ड पिंबर ङि तयार तब्मुँ।
क्हेमैंए जाँच लबै ल्हागिर नेरो ताँन् सैर क्हेमैंइ ङइ बिबै ताँ ङिंम् उ आङिं बिबै ताँ था सेबर ङइ च ओंसोंबै प्ह्रिछ्या प्ह्रिल।
क्हेमैं तीतसने ङ्हिंसि चलाइ बेल्ले मान लइ, झाइले क्हेमैं ताँनइ चइ बिबै ताँ ङिंबर तयार तइ। छतसि क्हेमैंइ लबै च्हौ छ्याँबै केमैं मैंसि तीतसइ क्हेमैंए फिर म्हाँया झन् ल्हें लइमुँ।
छतसि, ओ ङइ खोबै अलि-अङाँमैं, क्हेमैंइ खोंयोंइ ङइ बिबै ताँमैं ङिंरिइमुँ। ङ क्हेमैंने मुँमा ङए उँइँर लब् धोंले मत्त्रे आङिं, ङ क्हेमैंने आरेबै त्हेरै या छलेन परमेश्वरने ङ्हिंदै ह्रोंसइ योंबै मुक्ति जोगेबर के लसि उँइँन्।
क्हेमैंइ चु प्ह्रिछ्या खेल् खाँबै लिउँइँ लाउडिकिया नाँसर्बै बिश्वासीमैंने या खैलसे खेल् पिंन्। झाइले ङइ लाउडिकियालाइ पिमिंबै प्ह्रिछ्या क्हेमैंज्यै या खेद्।
छतसि खाबइ चु ताँ आम्हाँदि, चइ म्हिमैंए बिरोध लब आङिं, दिलेया क्हेमैंलाइ खीए पबित्र प्ल्ह पिंबै परमेश्वरए बिरोध लब् ग।
ओ अलि-अङाँमैं, ङ्योए प्रभु येशू ख्रीष्टए मिंर ङिइ क्हेमैंने बिमुँ: ङिइ क्हेमैंने लोमिंबै ताँर आप्रबै प्ल्हेउ अलि-अङाँमैंउँइँले स्योले टिद्।
क्हिइ खाबज्यै थोल् आखाँबै क्ह्रोंसेंन्बै ताँमैं मत्त्रे पोंन्, छले पोंस्याँ क्हिए ताँ क्हाबै क्ल्ह्यो चमैंइ योंरिब् आरे। छतमा ङ्योए बिरोधर राब्मैं खेंमैंन् फा पिन् तयाब्मुँ।
म्हिमैंए न्होंरि आक्ह्रिसि फ्रेवाबै म्हिलाइ तिखे ङ्हिखे समा “छाबै के आलद्” बिद्, च्हौ बिसेया आङिं बिस्याँ चने तोइ केरै या बालु आप्रद्।
ङइ बिब् धोंले क्हिइ लब्मुँ, अझै च भन्दा ल्हें क्हिइ लब्मुँ बिसि चु ताँ प्ह्रिरिमा ङइ मैंइमुँ।
क्हेमैंए अगुवामैंइ बिब ङिंन्, धै खेंमैंए न्होंर टिद्। तलेबिस्याँ “ङइ लबै केए हिसाब परमेश्वरलाइ पिंल् त्हुम्” बिब सेसि चमैंइ क्हेमैंए छैं छेनाले लरिम्। छतसि चु के चमैंइ सैं तोंन्ले लरिगे, गार म्हाँदिसि आङिं। चमैंइ गार म्हाँदिल्ले के लस्याँ क्हेमैंला तोइ बिब् धों तरिब् आरे।
छतसि क्हेमैं ङाँर खबै म्हिमैंइ खीजी बिब् धोंले खीए ताँ आलोमिं बिस्याँ, छाबै म्हिमैंलाइ क्हेमैंए धिंर मान आलद्, जय मसीह या आलद्।