11 क्हेमैंए न्होंरि को-कोइ प्ल्हेउ तसि छ्ह थोरिइमुँ, धै चमैं ह्रोंसइ के आल दिलेया अरूए केर तोनतोर्न यो झोंम् बिब ङिइ थेइमुँ।
ह्योब्मैंइ तारेपिरु आह्योरिगे, बरु चमैंइ ह्रोंसए योइ बेल्ले दुःखले के लरिगे धै खाँचो तब्मैंलाइ पिंल् खाँरिगे।
ङिइ क्हेमैंने ओंसोंन् बिब् धोंले, खाबने या आप्होंनु, ह्रों-ह्रोंसए के लरिद्, धै ह्रोंसए के ह्रोंसजीन् लसि ह्रोंसए प्हलेर राबै भों लद्।
ओ अलि-अङाँमैं, ङ्योए प्रभु येशू ख्रीष्टए मिंर ङिइ क्हेमैंने बिमुँ: ङिइ क्हेमैंने लोमिंबै ताँर आप्रबै प्ल्हेउ अलि-अङाँमैंउँइँले स्योले टिद्।
च्हौ मत्त्रे आङिं चमैं धिं-धिंर स्युरसि प्ल्हेउ तम्, चमैं तब-आतबै ताँमैं पोंब, आगु स्यारब, तोनतोंर्न आगुए केर यो झोंब्मैं तम्।
छतसि क्हेमैंए न्होंरि खाबज्यै या म्हि सैमैं, ह्योमैं आछ्याँबै के लब्मैं, आगुए केर ह्रब् प्हैंसि यो झोंल् म्हैब्मैंइ धोंले दुःख योंल् आत्हुरिगे।