21 तलेबिस्याँ अगमबाणि पोंमा म्हिमैंइ खेंमैंए सैंर खबै ताँमैं पोंब आङिं, बरु पबित्र प्ल्हजी म्हिमैंलाइ लोमिंसि चमैंइ परमेश्वरजी पोंन् बिबै ताँमैं पोंब् ग।
परमेश्वरए पबित्र प्ल्हजी दाऊदने चु ताँ बिद् बिसि परमेश्वरजी कुल्मिंबै म्रुँए बारेर छ बिल, ‘ङइ क्हिए शत्तुरमैं क्हिए प्हले न्होंर आथेंन् समा क्हि ङए क्योलोउँइँ टिद्। बिसि याहवेहजी ङए प्रभुने बिल।’
खीजी चु ताँ स्योंम् ओंनोंन् ह्रोंसए पबित्र अगमबक्ताए सुँउँइँले पोंल।
“ओ अलि-अङाँमैं, येशू क्हाब्मैंए घ्याँ उँइँमिंबै यहूदाए बारेर दाऊदए सुँउँइँले ओंसोंन् पबित्र प्ल्हजी बिमिंल। च छ्वेर प्ह्रिथेंबै ताँ ताँन् तखल् त्हुमल।
छतसि चमैं खें-खेंमैंन् ताँ आक्ह्रिसि ह्याबि छेमा पावलइ चमैंने बिइ, “परमेश्वरए प्ल्हजी क्हेमैंए खेमैंने यशैया अगमबक्ताउँइँले बिमिंबै चु ताँ ठिकन् मुँल,
ओंसोंन् ख्रीष्टजी दुःख नोल् त्हुम् बिसि ताँन् अगमबक्तामैंउँइँले परमेश्वरजी बिबै ताँ खीजी छले पूरा लइ।
पबित्र प्ल्हज्यै या ङ्योने चु ताँए ग्वाइ पिंइमुँ। ओंसों खीजी छ बिइमुँ,
छतसि पबित्र प्ल्हजी बिइमुँ, “तिंयाँ क्हेमैंइ परमेश्वरजी बिबै ताँ थेइबिस्याँ,
बैरुउँइँबै पबित्र क्ल्ह्यो मुँरिन् समा “ताँन् भन्दा पबित्र क्ल्ह्योर” ह्याबै घ्याँ थोंरिब् आरे बिसि पबित्र प्ल्हजी उँइँमिंइमुँ।
अगमबक्तामैंइ चु खैले तम् खोंयों तम् बिसि क्होल् म्हैरिल। ख्रीष्टजी ल्हें दु:ख नोल् त्हुब्मुँ धै लिउँइँ थेबै मान योंब्मुँ बिसि ओंसोंन् ख्रीष्टए प्ल्हजी चमैंलाइ उँइँमिंल।
स्वर्गदूतइ छबिमा ङ चलाइ फ्योबर पद्खु तइ, दिलेया चइ ङने बिइ, “छ आलद्! ङ परमेश्वरए के लबै दूत मत्त्रे ग। ङज्यै या क्हि नेरो क्हिए अलि-अङाँमैं धोंले येशूए ताँ क्वेंम्। परमेश्वरलाइ मत्त्रे फ्योद्।” तलेबिस्याँ येशूजी पिंबै ग्वाइ अगमबक्तामैंइ पोंइ।