4 परमेश्वर आबाजी ङ्योलाइ बिब् धोंलेन् क्हिए को-कोइ कोलोमैं क्ह्रोंसेंन्बै घ्याँर प्रबै ताँ था सेसि ङ बेल्ले सैं तोंइमुँ।
आगुए फिर दुःख तमा म्हाँया लबै म्हि सैं आतों, दिलेया क्ह्रोंसेंन्बै ताँर सैं तोंम्।
सैं तोंबै ताँइ बिब् धोंले चमैं आप्रब् म्रोंसि ताँन् म्हिमैंए उँइँर ङइ पत्रुसने बिइ, “क्हि यहूदी तसेया यहूदीमैंए छ्यार आप्रल्ले अरू ह्रेंमैं धोंले प्रइमुँ। छतसि अरू ह्रेंर्बै म्हिमैंने यहूदीमैंए छ्यार प्रल् त्हुम् बिसि क्हिइ खैले कर ल्हैदिम्?”
ख्रीष्टजी ङ्योए फिर म्हाँया लसि ङ्योए पाप ख्रुबर परमेश्वरए ल्हागिर लिंबै थाँ खबै धुप धों तसि ह्रोंसन् ख्रो तसि ङ्योए ल्हागिर सिमिंइ। छतसि क्हेमैंज्यै या ताँनए फिर म्हाँया लसि परमेश्वरए सैं तोंन् लबै केमैं लसि छ्ह थोल् त्हुम्।
ओंसों क्हेमैं मिछु खैबर मुँल, दिलेया तिंजोरो प्रभुए म्हिमैं तबइले क्हेमैं या खीए ह्वेर टिइमुँ। खीए ह्वेर टिसि छ्याँबै छ्ह थोद्।
ङ प्रभुर बेल्ले सैं तोंइमुँ, तलेबिस्याँ ल्हें त्हिं लिउँइँ क्हेमैंइ धबै ङलाइ मैंन। क्ह्रोंसेंन क्हेमैंइ ङए ल्हागिर न्हुँ लन, दिलेया क्हेमैंइ ल्होबै मौका आयोंल।
“ङ परमेश्वरने क्ह्रिसि टिइमुँ” बिब्मैंइ येशू ख्रीष्टजी धोंलेन् छ्ह थोल् त्हुम्।