20 सैं प्ल्हसि पिंबै चु भेटिए बारेर खाबज्यै ङिलाइ छ्याब् आल्हैदिरिगे बिब ङिए सैं मुँ।
“ङ्ह्योद्! ङइ क्हेमैं प्याँगुमैंए म्हाँजोर क्यु धोंले कुलरिइमुँ। छतसि क्हेमैं प्हुरि धोंले बाठो, तोंगु धोंले सोजो तसि टिल् त्हुम्।
छतसि क्हिइ ठिक ठर्दिबै केलाइ अरूइ ठिक आरे बिल् आयोंरिगे।
धै ङ खसि क्हेमैंइ त्हाँबै म्हिमैंए योर्न प्ह्रिछ्या पिंसि क्हेमैंइ स्योबै मुइ पिंनेबर चमैं यरूशलेमर कुल्मिंब्मुँ।
ङिइ धोंलेन् के लइमुँ बिसि थेब् प्हैंसि पोंब्मैंए ताँ थोरिगे बिसि ङइ लरिबै के खोंयोंन् बिलै ङ लरिब्मुँ।
च्हौ मत्त्रे आङिं, प्रभुए मिं थेब् तबै के लबै ल्हागिर नेरो ङिलाइ ल्होबर ताँन् क्ल्ह्योर्बै बिश्वासीमैंइ ङिने ह्यारिगे बिसि चलाइ त्हाँइ।
ङिइ परमेश्वरए उँइँर मत्त्रे आङिं, म्हिमैंए उँइँरै या ठिक के लम्।
छतसि खैले छ्ह थोरिइमुँ सैंर मैंन्, आह्र-आसेबै म्हि धोंब आतद्, बुद्धि मुँबै म्हि धोंलेन् छ्ह थोद्।
ताँन् आछ्याँबै केमैंउँइँले स्यो तद्।