5 धोंलै, टिंलै, झेलर च्युलै, हुल त्हुँसि दुःख पिंलै, गारो केमैं लल् त्हुलै, न्हरु च्हुइल् आयोंलै, चल्-थुँल् आयोंलै,
छतसि चइ झेलर मुँबै यूहन्नाए क्र थोबर ल्हैदिइ।
ह्रोंसए अलि फिलिपए प्ह्रेंस्योए घ्याँउँइँले हेरोदइ ओंसों यूहन्ना क्हासि झेलर च्युवाल।
येशूजी चमैंने बिइ, “प्ह्रेंरो जन्तिमैंने बालु मुँमा चमैंइ शोक लम्मा? दिलेया च त्हे खब्मुँ, प्ह्रेंरो चमैंउँइँले बोयाब्मुँ। चमैं सैं आतोंसि बर्त टिब्मुँ।”
चमैं बर्त टिसि प्राथना लइ, धै चमैंए फिरि यो थेंसि चमैं कुल्मिंइ।
च लिउँइँ एन्टिओखिया नेरो आइकोनियनउँइँले को-कोइ यहूदीमैं चर फेखइ, धै चमैंइ चर्बै म्हिमैं वाँसि पावललाइ युँमाइ ल्हिल् पिंइ, धै पावल सियाइ बिब् मैंसि सहर बैरु चैं बोइ।
झाइले चमैंइ ताँन् चर्चर एल्डरमैं त्हाँइ, धै बर्त टिसि प्राथना लसि चमैंइ च एल्डरमैं खेंमैंइ बिश्वास लबै प्रभुए जिम्मार पिंवाइ।
दिलेया कोइ यहूदीमैंइ ह्रिस लसि बजारर्बै बदमासमैं खागु लसि ल्हें म्हि रेसि सहरर खैला-बैला लबर होंइ, धै यासोनए धिंर खैच्हिजिले होंसि पावल नेरो सिलास म्हिमैंए उँइँर पखल् म्हैइ।
छतसि चु ताँ मैंसि छेनाले टिद्! सोंदिं समन् त्हिंयाँ म्हुँइँसा मिक्लि पिंदै ताँन् म्हिमैंने ङइ लोमिंबै ताँ आम्लेद्।
छले चमैंए सैं ख्रेलसि चर थेबै खैला-बैला तबइले “चमैंइ पावल लाछिवाम्दो!” बिब् मैंसि रोमी पल्टनर्बै चिबइ सिपाइमैंने “क्युरु ह्यासि चमैंए म्हाँजोउँइँले पावल पखसि ब्यारेक न्होंर बोद्,” बिसि ल्हैदिइ।
छतमा क्रथेइ पावलने “क्हिए फिर छ्याब् ल्हैदिब्मैं खबै लिउँइँ क्हिए ताँ थेस्यो!” बिसि “चुलाइ बोसि हेरोदइ बनेबै दरबारर थेंन्,” बिसि सिपाइमैंने ल्हैदिइ।
दिलेया ङ्हिंदिं लिउँइँ फेलिक्सए क्ल्ह्योर पर्किअस फेस्तस बिबै क्रथे खइ। झाइले फेलिक्सइ यहूदीमैं सैं तोंन् लबर पावल झेलर्न वाथेंसि ह्याइ।
ङइ यरूशलेमर छान् लइ। ख्रो पिंबै खेगि चिब्मैंउँइँले हग योंसि प्रभुए म्हिमैं झेलर झोंब् मत्त्रे आङिं, चमैं सैवामा ङै या चमैंने त्हुँल।
पावलइ बिइ, “तिस्यार्न मुरिद् उ ल्हें त्हेर्न मुरिद्, चु सँउँलिमैं पिसि, क्हि मत्त्रे आङिं, तिंयाँ ङए ताँ थेब्मैं ताँन् ङ धोंबन् तरिगे बिसि ङ परमेश्वरने प्राथना लम्।”
पावल ङ्हिंदि समा ह्रोंसए खर्जर्न रोमर टिइ, धै च ङाँर खब्मैं ताँनलाइ खिइ मान लमल।
धै चमैं क्हासि झेलर च्युवाइ।
दिलेया परमेश्वरए दयाम्हाँया योंसि ङ तिंजोरो कुल्मिंबै चेला चिब तइ। झाइले परमेश्वरजी ङए फिर लबै दयाम्हाँया फाक्कर्बै आतइमुँ, बरु ङइ अरू कुल्मिंबै चेला चिब्मैंइ भन्दा ल्हें के लइमुँ। दिलेया चु छाबै के ङ ह्रोंसैन लब आङिं, ङने मुँबै परमेश्वरए दयाम्हाँयाजी लब् ग।
तिंयाँ समा ङिइ धोंब-टिंब सैदिसिन् मुँ, ङि फो ख्रेंइमुँ, क्यु पिइमुँ, क्लुनान् मुँ, ङिल धिं नाँ या आरे,
छतसि क्हेमैं क्ह्रिसि टिबै ल्हागिर घ्रिइ बिब घ्रिइ ङिंल् त्हुम्। दिलेया प्राथना लबै ल्हागिर क्हेमैं सल्ला लसि तिस्या स्यो तलेया लिउँइँ क्हेमैं बालुन् तल् त्हुम्। छ आलस्याँ क्हेमैंइ सैं फैल् आखाँबइले दुष्टइ मौका योंल् खाँम्।
झाइले गारो केमैं लल् त्हुइ, ल्हें खे न्हरु च्हुइल् आयों, फो ख्रेंन्ले क्यु पिल्ले टिल् त्हुइ, ल्हें खे चल् आयोंल्ले, बास आयोंल्ले, क्वें खिल् आयोंल्ले टिल् त्हुइ।
छतसि ङ पावल क्हेमैं अरू ह्रेंमैंए ल्हागिर प्राथना लम्। ख्रीष्ट येशूजी पिंबै के लबइले ङ झेलर मुँ।
येशू ख्रीष्टए सैं तोंबै ताँ ङइ बिप्रबै लमा ङ झेलर च्युवाब् ग बिसि दरबारर्बै सिपाइमैं नेरो ताँन् म्हिमैंइ सेइमुँ।
ओ अलि-अङाँमैं, परमेश्वरउँइँले खबै सैं तोंबै ताँ क्हेमैंने बिमिंमा क्हेमैंलाइ तोइ दुःख आतरिगे बिसि चब-थुँबए ल्हागिर ङिइ त्हिंयाँ म्हुँइँस ह्रोंसइन बेल्ले के लइ बिब क्हेमैंज्यै सेइमुँ।
ङ्योइ खाँन् समा भों लसि छेनाले के लसि छ्ह थोल् त्हुम्, तलेबिस्याँ सोगों परमेश्वरए फिर ङ्योइ आशा थेंइमुँ। परमेश्वर ताँन् म्हिमैंलाइ, खासगरि खीए फिर बिश्वास लब्मैंलाइ जोगेमिंबै परमेश्वर ग।
छतसि प्रभुए क्ह्रोंसेंन्बै ताँमैंए ग्वाइ पिंबर फा आपिद्। ङ झेलर मुँबै ताँरै या फा आपिद्। बरु ङ्योए प्रभुउँइँले खबै सैं तोंबै ताँमैं बिप्रमा दुःखन् खलेया सैदिद्।
ङइ चु सैं तोंबै ताँ अरू म्हिमैंने बिमिंबै लमा ङ अप्रादिमैं धोंले सँउँलिइ फैसि दुःख नोल् त्हुइमुँ। दिलेया परमेश्वरए ताँम् खाबज्यै या फैथेंल आखाँ।
क्हि बिस्याँ दुःख तलेया सैं तोंबै ताँमैं बिप्रबै के लब आपिद्। धै खैतबै दुःख तलेया सैदिद्, छले परमेश्वरउँइँले खबै सैं तोंबै ताँ बिप्रदै खीए के छेनाले लद्।
कोइलाइ म्हिमैंइ सँउँलिइ फैसि झेलर च्युवाब, बिल्लि लब, कोर्राए प्रुब ताँन् सैदिल।
क्हेमैंए अगुवामैंइ बिब ङिंन्, धै खेंमैंए न्होंर टिद्। तलेबिस्याँ “ङइ लबै केए हिसाब परमेश्वरलाइ पिंल् त्हुम्” बिब सेसि चमैंइ क्हेमैंए छैं छेनाले लरिम्। छतसि चु के चमैंइ सैं तोंन्ले लरिगे, गार म्हाँदिसि आङिं। चमैंइ गार म्हाँदिल्ले के लस्याँ क्हेमैंला तोइ बिब् धों तरिब् आरे।
ङ क्हेमैंने चु ताँ या बिम्: ङ्योए अलि तिमोथी झेलउँइँले त्होंल् खाँइमुँ। च युनन् ङ ङाँर खइ बिस्याँ च बालुन् ङ क्हेमैंने त्होबर खब्मुँ।
क्हेमैंए फिर खबि छेबै दुःखने आङ्हिंन्। थेद्, क्हेमैंलाइ पापर च्होवाबै ल्हागिर दुष्टइ को-कोइलाइ झेलर झोंब्मुँ। क्हेमैंलाइ च्युगैं मत्त्रे दुःख तब्मुँ। दिलेया क्हेमैं आसिन् समा ङए फिर बिश्वास लरिद्, छलस्याँ ङइ क्हेमैंलाइ इनामर खोंयोंइ आखाँबै छ्ह पिंब्मुँ।