1 ङि परमेश्वरने बालु के लब्मैं तबइले क्हेमैंने यो छ्युँ लमुँ, क्हेमैंइ योंबै परमेश्वरए दयाम्हाँया छलेन् खेरो ह्याल् आपिंन्।
“ओ यरूशलेमथेंमैं, अगमबक्तामैं सैब्मैं, धै परमेश्वरजी कुल्मिंबै स्यार्बोमैं युँमाइ प्रिंब्मैं। नगा आमाइ प्हसेंमैं प्ह्या न्होंर हुब् धोंले ल्हें खे ङइ क्हेमैंलाइ हुल् म्हैइ, दिलेया क्हेमैं ङ ङाँर खोंयोंइ या खल् आङिं!
झाइले बारनाबास चर खमा परमेश्वरए आशिक नेरो दयाम्हाँया चमैंए फिर तब् म्रोंसि सैं तोंइ, धै चमैं ताँनने “खों न्होंउँइँलेन् प्रभुए फिर क्ह्रोंसेंन्ले बिश्वास लसि खी आपिल्ले टिरिल् त्हुम्,” बिसि चमैंए सैं भोंमिंइ।
पावल नेरो बर्णाबास ल्हें त्हिंइ समा च सहरर टिसि चमैंइ प्रभुए फिर भर थेंसि प्रभुए बारेर आङ्हिंन्ले पोंइ। छतमा प्रभुजी चमैंए योउँइँले औदिबै केमैं नेरो चिनुमैं तल् पिंइ, छतमा खीए बेल्ले थेबै म्हाँयाए बारेर चमैंइ लोमिंबै ताँ क्ह्रोंसेन् ग बिसि ग्वाइ पिंइ।
छतसि ओ ङइ खोबै अलि-अङाँमैं, परमेश्वरजी ङ्योए फिर च्हौ थेबै ल्हयो लबइले ङ क्हेमैंने यो छ्युँ लमुँ: सोगों ख्रो धोंले ह्रों-ह्रोंसए ज्यु परमेश्वरलाइ पिंन्। छाबै ख्रो पबित्र नेरो परमेश्वरलाइ सैं तोंन् लबै क्ह्रोंसेंन्बै सेवा ग।
ङि बालुन् परमेश्वरए के लब्मैं ग, क्हेमैं बिस्याँ छ्याँबै रोमैं रोमिंबै म्रों नेरो परमेश्वरए धिं ग।
क्हेमैंए न्होंरि को-कोइइ “पावल ङिउँइँले ह्रेंगो तमा ङिलाइ हौदिबै प्ह्रिछ्या प्ह्रिम्, दिलेया ङि ङाँर मुँमा च्योंब तसि तोइ आबिल्ले टिम्,” बिसि बिम् रो। दिलेया ख्रीष्टजी ङ्योए फिर म्हाँया लब् धोंले ङए सैंरै या ल्हयो खबइले क्हेमैने ङ यो छ्युँ लम्:
छतसि ङइ खोंयोंइ बिलै परमेश्वरए दयाम्हाँयाए फिर भर लम्, तलेबिस्याँ ठिम म्हाँदिसि म्हिमैं परमेश्वरए उँइँर ठिक ठर्दिल् खाँम् बिस्याँ ख्रीष्ट फाक्कर्न सिइ!”
तिंयाँ समा च्हौ ल्हें दुःख क्हेमैंइ फाक्कर्न योंइ वा? क्हेमैंइ योंबै दुःख फाक्कर्न आतरिगे!
छतमा ङए सैंइ ङलाइ सुखन् आपिं। धै “दुष्टइ क्हेमैंलाइ बिश्वासउँइँले स्योवासि ङिइ लबै दुःख खेरो ह्याम् उ?” बिब् ङ्हिंसि क्हेमैंए बिश्वास कति थेब् मुँन बिसि क्होबर ङइ तिमोथी कुल्मिंब् ग।
तलेबिस्याँ ताँन् म्हिमैं जोगेमिंबै ल्हागिर परमेश्वरजी खीए दयाम्हाँया उँइँमिंइमुँ।
परमेश्वरए दयाम्हाँया आयोंब खाबै आतरिगे बिसि न्ह क्रों मि क्रों तद्। आक्ह्रिबै लमा क्हेमैंए न्होंरि फ्रेब् प्ह्राब् आतरिगे। आस्याँ ल्हें म्हिमैं पापर च्होयाब्मुँ।
छतसि न्ह क्रों मि क्रो तद्, ङ्योने पोंबै परमेश्वरजी बिब ङिंन्। तलेबिस्याँ चु पृथ्बीर्बै म्हि मोशाइ बिबै ताँ इस्राएलीमैंइ थेल् आङिंमा चमैं दण्डउँइँले स्योल् आखाँ बिस्याँ, झन् स्वर्गउँइँले पोंबै परमेश्वरजी बिबै ताँ आङिंब्मैं खैले स्योरल् खाँमुँ?
परमेश्वरजी खी टिबै क्ल्ह्योर भों न्हल् पिंम् बिसि ङ्योने फैबै बाछा अझै मुँ। छतसि न्ह क्रों मि क्रोंले टिद्, क्हेमैं न्होंरि खाबै या च भों न्हबै क्ल्ह्योउँइँले स्योवाल् आत्हुरिगे।
परमेश्वरए दयाम्हाँयाइ क्हेमैंइ तो-तो बरदान योंइमुँ, च बरदान घ्रिइ घ्रिए ल्हागिर ओलेद्।