2 चु ज्युर मुँमा ङ्योलाइ दुःख तम्, स्वर्गर्बै ज्युर मुँमा दुःख आत। छतसि क्वें फेर्दिब् धोंलेन् ज्यु या फेर्दिल् योंस्याँ तमल बिबै सैं खम्।
ओहो, ङ खैबै ङ्हो आसबै म्हि! ङलाइ सैवाबै आछ्याँबै इच्छाए न्होंरउँइँले खाबइ ङ जोगेमिंब् ङ्हे?
सृष्टि मत्त्रे आङिं, ङ्योज्यै या दुःखए सो सेंसिन् परमेश्वरए घ्याँ ङ्ह्योरिइमुँ। परमेश्वरजी लिउँइँ पिंबै ताँन् आशिकए फुइ तोगोइन खीए पबित्र प्ल्ह ङ्योए ल्हागिर पिंइमुँ। छतमा खीजी ङ्योलाइ खीए च्ह-च्हमिमैं लमिंसि जोगेमिंब्मुँ बिसि ङ्योइ घ्याँ ङ्ह्योरिइमुँ।
थेद्, ङइ क्हेमैंने म्हिमैंइ क्होल् आखाँबै ताँ बिम्। ङ्यो न्होंरि को-कोइ सियालेया ताँन् सिरिब् आरे, दिलेया ङ्यो ताँनए से-कोए ज्यु मि चिब्लि लबर्न परमेश्वरजी फेर्दिवाब्मुँ।
ङए सैं ङ्हिरि तइमुँ। चु ङ्हिरोबै छ्ह पिसि ख्रीष्टने बालु टिब ङए थेबै सैं मुँ, ङए ल्हागिरि च ताँ बेल्ले छ्याँब तमल।