17 तलेबिस्याँ ङिइ योंबै तिस्याँबै च्युगुथिरि दुःखइ ङिए ल्हागिर खोंयोंइ आखाँबै छ्ह नेरो थेबै मान योंबै के लइन मुँ।
च लिउँइँ याहवेह अब्राम ङाँर म्रोंयुसि चने बिइ, “अब्राम, क्हि आङ्हिंन्, क्हिए ढाल ङन् ग; ङइ क्हिलाइ बेल्ले थेबै इनाम पिंब्मुँ।”
ङए फिर दुःख खब् भन्दा ओंसों ङ घ्याँ फ्लेसि प्ररिल, दिलेया तारेम् क्हिजी बिबै ताँमैं ङिंसि ङ प्रब्मुँ।
ङए फिर दुःखमैं तखब छ्याँबन् तइ, तलेबिस्याँ क्हिए निसाफमैं ङइ क्होल् योंइ।
तलेबिस्याँ खी तिस्याँदे मत्त्रे ह्रिस खम्, दिलेया ङ्योए छ्ह तिगोंन् खीजी ल्हयो खरिम्। म्हुँइँस् तिमिंन् मिग्लि युलेया न्हाँगर बिस्याँ सैं तोंल् योंब्मुँ।
क्हिलाइ मान लब्मैंए ल्हागिर क्हिजी साँथेंबै छ्याँबै सैमैं कति थेब मुँ! क्हिए प्हलेर्न ग्वार योंब्मैंलाइ क्हिजी च छ्याँबै सैमैं पिंब ताँन् म्हिमैंइ म्रोंइमुँ!
क्हिजी सल्ला पिंसि ङलाइ डोरेमिंम्, धै लिउँइँ ङ क्हि ङाँर मान योंबै क्ल्ह्योर बोब्मुँ।
च त्हेर क्हेमैं बेल्ले सैं तोंन्, तलेबिस्याँ स्वर्गर क्हेमैंए इनाम थेब तब्मुँ। छलेन स्योंम्बै अगमबक्तामैंलाज्यै या म्हिमैंइ ह्रुगुदिल।
च त्हेर क्हेमैं सैं तोंदै उफरदिद्, तलेबिस्याँ स्वर्गर क्हेमैंए इनाम थेब तब्मुँ। चमैंए खेमैंज्यै या स्योंमा अगमबक्तामैंलाइ छलेन् ह्रुगुदिल।
चर्बै म्हिमैंइ ङ झेलर च्युवाब्मुँ धै ङए फिर दुःख खब्मुँ बिसि पबित्र प्ल्हजी ताँन् सहरर ङने था पिंइँमुँ, च्हौ मत्त्रे ङइ सेइमुँ।
तोन् तलेया छ्याँबै के लसि स्याबासि, इजेत नेरो खोंयोंइ आखाँबै छ्ह म्हैब्मैंलाइ परमेश्वरजी खोंयोंइ आखाँबै छ्ह पिंब्मुँ।
चु छ्हर ङ्योइ भुँदिबै दुःखमैं लिउँइँ योंबै सुखने च्हैंल् आखाँ बिसि ङइ सेइमुँ।
ख्रीष्ट येशून् चमैंए ल्हागिर सजैं नोसि सिमिंइ, दिलेया सिबइले परमेश्वरजी खीलाइ धबै सोगों लमिंइ। धै तिंजोरो ख्रीष्ट परमेश्वरए क्योलोउँइँ टिसि ङ्योए ल्हागिर परमेश्वरने यो छ्युँ लमिंसिन् मुँ। छतमा ङ्योलाइ खाबइ सजैं पिंल् खाँम्?
दिलेया चु ताँन्दुःख ङ्योए फिर तनाबिलेया ङ्योलाइ म्हाँया लबै ख्रीष्टउँइँलेन् ङ्यो चु ताँन् सैए फिर ट्होगों तइमुँ।
चु ताँए बारेर परमेश्वरए छ्वेर छले प्ह्रिइमुँ, “म्हिमैंइ खोंयोंइ आम्रोंब, खोंयोंइ आथेब, म्हिमैंए सैंरै आमैंबै ताँमैं, परमेश्वरजी खीलाइ म्हाँया लब्मैंए ल्हागिर तयार लथेंइमुँ।”
छतमा तारे ङ्यो ताँनइ मोंड आउल्लेन् प्रभुए चारबै ह्वे ङ्योए मोंडउँइँले चारल् पिंम्। झाइले खीउँइँले योंबै ह्वेइ लमा प्रभुजी अथवा पबित्र प्ल्हजी ङ्योलाइ झन् झन् खी धोंले चारब लदै बोम्।
ओं, ङ तोंब्मुँ, तलेबिस्याँ क्हेमैंए प्राथना नेरो येशू ख्रीष्टए प्ल्हजी ल्होमिंबइले युनन् ङ झेलउँइँले त्होंल् योंब्मुँ बिब ङइ सेइमुँ।
क्हेमैंए फिर कति दुःख तलेया च दुःख सैदिसि क्हेमैं बिश्वासर भोंब् तब् म्रोंसि परमेश्वरए फिर बिश्वास लब्मैंए म्हाँजोर ङिइ प्हैंदै पोंल् योंमा ङिए ङ्हो च्हौ प्ल्ह्याब् धों ङ्हाँइमुँ। धै ङि क्हेमैंए बारेर प्हैंसि पोंम्।
परमेश्वरजी छेनाले निसाफ लम्, क्हेमैंए फिर दुःख पिंब्मैंलाइ खीजी दुःख पिंम्,
छतसि परमेश्वरजी त्हाँबै म्हिमैंइ ख्रीष्ट येशूउँइँले खोंयोंइ आखाँबै छ्ह योंल् खाँरिगे बिबै ल्हागिर ङए फिर खैतबै दुःखन् तलेया ङ सैदिम्।
खैबै दुःख तलेया तोइ आङ्हाँन्ले ढुक्काले टिबै म्हिइ आशिक योंब्मुँ, तलेबिस्याँ बिश्वासए जाँच तमा सैदिल् खाँबै म्हिइ लिउँइँ खोंयोंइ आखाँबै छ्ह योंब्मुँ। चु छ्ह परमेश्वरजी खीलाइ म्हाँया लब्मैंलाइ पिंम् बिसि बाछा फैइमुँ।
ताँन् सै नुयाबै त्हे तखइमुँ। छतसि प्राथना लल् खाँरिगे बिसि छ्याँबै सैं प्ह्यासि न्ह क्रों मि क्रों तरिद्।
दयाम्हाँया मुँबै परमेश्वरजी क्हेमैंलाइ येशू ख्रीष्टने घ्रिन् लमिंइमुँ, धै खीजी योंब् धों तबै खोंयोंइ आनुबै मान ङ्योज्यै या योंरिगे बिसि खीजी ङ्योलाइ त्हाँइमुँ। क्हेमैंइ तिस्याँदे दुःख योंबै लिउँइँ खीजीन् क्हेमैंलाइ धबै छारा लमिंसि, भोंसि लमिंब्मुँ धै बेल्ले शक्ति मुँब लमिंब्मुँ।
ङइ खोबै थुमैं, ङ्यो तोगो परमेश्वरए प्हसेमैं ग। प्हँना लिउँइँ ङ्यो खै तम् बिसि तोगो बिल् आखाँ, दिलेया ङ्योइ चु ताँ घ्रि सेइमुँ: ख्रीष्ट युबै त्हिंइर खी खैब मुँ छाबन् खीलाइ ङ्योइ छेनाले म्रोंब्मुँ। छतसि च त्हेर ङ्यो या खी धोंन् तब्मुँ।
क्हेमैंलाइ पापर च्होवाबै सैउँइँले परमेश्वरजी जोगेल् खाँम्, धै तोइ छ्याब् आरेब् लमिंसि परमेश्वरए उँइँर सैं तोंन्ले टिल् योंब लमिंल् खाँम्।