17 “याहवेह” पबित्र प्ल्ह ग, छतसि खाब्ने याहवेहए प्ल्ह तमुँ, च म्हि खाँसों ङ्हाँन् तल् योंम्।
क्हिजी पिंबै मुक्तिउँइँले धबै ङ सैं तोंन् लमिंन्, धै आछ्याँबै केमैं या लदा आङ्हाँबै सैं पिंन्।
दिलेया परमेश्वरए प्ल्हजी मत्त्रे छ्ह पिंमुँ, छाबै के म्हिमैंए भोंइ लल् आखाँ। ङइ क्हेमैंने बिरिबै ताँमैं परमेश्वरए प्ल्हउँइँले योंबै खोंयोंइ आखाँबै छ्हर्बै ताँ ग।
झाइले क्हेमैंइ क्ह्रोंसेंन्बै ताँ तो जा बिसि सेब्मुँ, धै च क्ह्रोंसेंन्बै ताँइ क्हेमैंलाइ दुःखउँइँले फ्रेमिंब्मुँ।”
तलेबिस्याँ ठिमइ ङइ लबै पापए निसाफ लसि सिबै दण्ड पिंलेया परमेश्वरए प्ल्हए शक्तिजी ङलाइ ख्रीष्ट येशूने घ्रिन् लसि छारा छ्ह पिंसि च दण्डउँइँले फ्रेमिंइमुँ।
तलेबिस्याँ परमेश्वरए छ्वेरै या छले प्ह्रिइमुँ, “ओंसोंबै म्हि आदम छ्ह मुँबै म्हि तइ।” लिउँइँबै आदम (अथवा येशू ख्रीष्ट) छ्ह पिंबै पबित्र प्ल्ह तइ।
छतमा तारे ङ्यो ताँनइ मोंड आउल्लेन् प्रभुए चारबै ह्वे ङ्योए मोंडउँइँले चारल् पिंम्। झाइले खीउँइँले योंबै ह्वेइ लमा प्रभुजी अथवा पबित्र प्ल्हजी ङ्योलाइ झन् झन् खी धोंले चारब लदै बोम्।
छारा बाछार्बै के लल् खाँब्मैं खीजी ङिलाइ लमिंइ। च बाछा म्हिइ प्ह्रिबै ठिम आङिं, दिलेया पबित्र प्ल्हजी फैबै बाछा ग। तलेबिस्याँ म्हिइ प्ह्रिबै ठिम म्हाँदिल् आखाँबइले ताँन् म्हि सिल् त्हुमल, दिलेया पबित्र प्ल्हजी ङ्योलाइ पापउँइँले फ्रेमिंसि छारा छ्ह पिंम्।
क्हेमैं खीए प्हसेमैं तबइले परमेश्वरजी ह्रोंसए च्हए प्ल्ह ङ्योए सैंर कुल्मिंइमुँ। छतसि च प्ल्हउँइँले ङ्योइ परमेश्वरने “आबा, ओ ङए आबा” बिम्।
ङ्यो केब्छैं-केब्स्योमैं आतबै ल्हागिर ख्रीष्टजी सै फोसि ङ्योलाइ ठिमउँइँले खामिंइ। छतसि सैं भोंब् लद्। क्हेमैं धबै केब्छैं-केब्स्योमैं आतद्!
ओ अलि-अङाँमैं, क्हेमैं ठिमए न्होंर टिल् आत्हुरिगे बिसि परमेश्वरजी क्हेमैंलाइ त्हाँब् ग। छले क्हेमैं खाँसो ङ्हाँन् तल् योंबइले तारे पिरु ह्रोंसए सैंउँइँले खबै आछ्याँबै ताँमैंए लिलि आप्रद्, बरु घ्रिइ घ्रिने म्हाँया लसि घ्रिइ घ्रिए सेवा लद्।
तलेबिस्याँ परमेश्वरजी ङ्योलाइ ङ्हिंबै सैं आङिं, दिलेया भोंबै सैं, म्हाँया लबै सैं नेरो आछ्याँबै के आल बिसि ह्रोंसए सैं फैल् खाँबै पबित्र प्ल्ह पिंइमुँ।