10 छतसि ख्रीष्टए मिं थेब् तरिगे बिसि ङ आखाँ आथुलेया, म्हिमैंइ ङलाइ प्ह्रलेया, सैदिलै आखाँबै दुःख तलेया ङ सन्दोक तम्, तलेबिस्याँ आभोंबै त्हेरै या ङ बेल्ले भोंब् तम्।
“म्हिए च्हए फिर क्हेमैंइ बिश्वास लबइले म्हिमैंइ हेल लसि खेंमैंउँइँले स्यो लावाब्मुँ, धै क्हेमैं फिर आछ्याँबै ताँमैं पोंसि क्हेमैंए बिल्लि लब्मुँ, धै दुष्ट म्हिमैं धों ङ्हाँसि म्हि आच्हिन् लब्मुँ। छ ललेया क्हेमैंइ आशिक योंब्मुँ।
क्हेमैंइ ङए मिं किंसेरो म्हिमैंइ चु तोन्दोंरि दुःख क्हेमैंलाइ पिंब्मुँ। तलेबिस्याँ चमैंइ ङ कुल्मिंबै आबा ङो आसे।
झाइले चमैंए सैंर, म्हिमैंइ म्हि आच्जिल् ललेया येशूए मिंरि सैदिल् खाँब्मैं ङ्यो तइ ङ्हाँसि सैं तोंदै चमैं थेबै म्हि च्होंउँइँले त्होंह्याइ।
च्हौ मत्त्रे आङिं, दुःख तलेया ङ्यो सैं तोंम्, तलेबिस्याँ दुःख तस्याँ ङ्योइ दुःख सैदिबै भों योंम् बिब ङ्योइ सेम्।
ङिम् ख्रीष्टए ल्हागिर बुद्धि आरेब्मैं धोंन् तइमुँ, क्हेमैंम् ख्रीष्टर बुद्धि मुँब्मैं धों तइमुँ! ङि भों आरेब्मैं धोंन् तइमुँ, क्हेमैंम् भों मुँब्मैं धों तइमुँ! म्हिमैंइ क्हेमैंलाइ मान लम्, ङिलाइ हेल लम्।
ङ्योए ताँन् दुःखर खीजी ल्होमिंसि सैं क्होल् लमिंम्। छतसि खीजी ङ्योए सैं क्होमिंब् धोंले ङ्योज्यै या अरूमैंए फिर दुःख तमा ल्होमिंसि चमैंए सैं क्होमिंल् खाँम्।
तलेबिस्याँ ह्रोंसइन ह्रोंसलाइ थेब् प्हैंसि पोंबै म्हिलाइ प्रभुजी आखो, बरु प्रभुजी ठिक ठर्दिबै म्हिन् ठिक ठर्दिम्।
दिलेया प्रभुजी ङने बिइ, “ङए दयाम्हाँया योंसेरो क्हिलाइ अरू सै तोइ आचैदि, तलेबिस्याँ क्हि आखाँ आथुबै त्हेर ङए भोंइन तोन्दोंरि के लम्।” छतसि ख्रीष्टए भों ङने तरिगे बिसि आखाँ आथुबै त्हेरै या ङ सैं तोंन्लेन् प्हैंब्मुँ।
तलेबिस्याँ भों आरेबै म्हि धों तसि खी क्रूसर च्योसि सिइ, दिलेया परमेश्वरए शक्तिजी खीलाइ धबै सोगों लमिंइ। येशूने घ्रिन् तमा ङि भों आरेब्मैं तलेया क्हेमैं छ्याँब् तरिगे बिबै ल्हागिर परमेश्वरजीन् ङिलाइ ख्रीष्टजी थोब् धों तबै छ्ह थोबै भों पिंब्मुँ।
ङि छले भों आरेब् धों तलेया क्हेमैं भोंब् तमा ङि सैं तोंम्। छतसि क्हेमैं तोन्दोंरि सैर बिब् धों तरिगे बिसे या ङिइ प्राथना लम्।
तलेबिस्याँ ङिइ योंबै तिस्याँबै च्युगुथिरि दुःखइ ङिए ल्हागिर खोंयोंइ आखाँबै छ्ह नेरो थेबै मान योंबै के लइन मुँ।
ङिइ ह्रोंसए ताँ आबि, दिलेया येशूए ल्हागिर ङि क्हेमैंए केब्छैंमैं धोंन् तसि येशू ख्रीष्टन् प्रभु ग बिबै ताँ ङि बिप्रम्।
ङ्यो ह्रोंसए ल्हागिर छ्ह थोब आङिं, खीए ल्हागिर छ्ह थोरिगे बिसि येशू ख्रीष्ट ङ्योए ल्हागिर सिमिंसि धबै सोगों तइ।
छतसि ङि येशू ख्रीष्टउँइँले खबै सैं तोंबै ताँ बिप्रब्मैं ग। ख्रीष्टए मिंर ङिइ क्हेमैंने यो छ्युँ लमुँ। क्हेमैं खीने ख्रे लब् पिवासि खीने क्ह्रिद् बिसि परमेश्वर ङिउँइँलेन् तसि क्हेमैंने पोंइमुँ।
बरु ङि “परमेश्वरए के लबै चेलामैं मुँन” बिब म्हिमैंइ सेरिगे बिसि ङिइ खोंयोंन् बिलै छ्याँबै के लसि उँइँम्। खैतबै दुःखन् तलेया ङिइ सैदिम्।
क्हेमैं म्रोंसि ङ ढुक्का तसि ङ्हो लोंइँमुँ। क्हेमैं म्रोंसि ङए सैं क्होइमुँ। छतसि ङिइ खैतबै दुःख योंलेया ङ सैं तोंन्लेन् टिम्।
आखिरिर्बै ताँ चुन् ग: प्रभुने घ्रिन् तसि खीउँइँले योंबै शक्तिर क्हेमैंए सैं भोंब् लद्।
क्हेमैंइ ख्रीष्टए फिर बिश्वास लब मत्त्रे आङिं, खीए ल्हागिर दुःख नोसि खीए सेवा लबर दयाम्हाँया योंइमुँ।
क्हेमैंए ल्हागिर दुःखन् योंरिलेया ङ सैं तोंइमुँ, तलेबिस्याँ ख्रीष्टए ज्युए ल्हागिर, खी क्वेंब्मैंए ल्हागिर ङज्यै या नोल् त्हुबै दुःख ङए ज्युर्न नोसि पूरा लम्।
क्हेमैंए फिर कति दुःख तलेया च दुःख सैदिसि क्हेमैं बिश्वासर भोंब् तब् म्रोंसि परमेश्वरए फिर बिश्वास लब्मैंए म्हाँजोर ङिइ प्हैंदै पोंल् योंमा ङिए ङ्हो च्हौ प्ल्ह्याब् धों ङ्हाँइमुँ। धै ङि क्हेमैंए बारेर प्हैंसि पोंम्।
एन्टिओखिया, आइकोनियम नेरो लुस्त्रार ङइ खै-खैबै दुःखमैं सैदिइ बिसि क्हिइ सेइमुँ। दिलेया प्रभुजी च ताँन् दुःखउँइँले ङ जोगेमिंइ।
ओ ङए अलि-अङाँमैं, क्हेमैंए फिर ल्हें खालर्बै दुःख खमा बेल्ले सैं तोंन्।
क्हेमैंइ ङए फिर बिश्वास लबइले कति थेबै दुःख तलेया सैदिसि टिइमुँ, झाइले ङए घ्याँर प्रबर आनारइमुँ।