6 ओं, ङ छेनाले पोंल् आह्रलैया ङ बेल्ले ह्रब् सेब मुँ। खैले तमुँ छले ङिइ ह्रब्-सेबै ताँमैं क्हेमैंलाइ छेनाले क्होमिंइमुँ।
तलेबिस्याँ ख्रीष्टजी ङलाइ बप्तिस्मा पिंबर आङिं, खीउँइँले खबै सैं तोंबै ताँ बिप्रबर कुल्मिंब् ग। धै ख्रीष्टजी ङ्योए ल्हागिर क्रूसर पिंबै ख्रो फाक्कर्न आतरिगे बिसि च सैं तोंबै ताँ बिप्रमा ङइ चु ह्युलउँइँले खबै ज्ञान-बुद्धिइ आपों।
तलेबिस्याँ परमेश्वरए बुद्धिउँइँलेन् म्हिमैंइ ह्रोंसने बुद्धि मुँब् धों ङ्हाँलेया चमैंइ खेंमैंए “बुद्धिउँइँले” खीलाइ ङो सेल् आखाँ। छतसि ङ्योइ बिप्रबै सैं तोंबै ताँउँइँलेन् खीजी ह्रोंसए फिर बिश्वास लब्मैंलाइ जोगेबै चाँजो लइ।
पबित्र प्ल्हउँइँले कोइइ ज्ञान-बुद्धि मुँबै ताँ पोंबै भों योंइमुँ, कोइइ परमेश्वरए बारेर्बै छ्याँबै ताँमैं पोंबै भों योंइमुँ,
छतसि ङ्योइ बिप्रबै ताँमैं म्हिमैंए बुद्धिउँइँले खबै ताँमैं आङिं, पबित्र प्ल्हउँइँले लोमिंबै ताँमैं ग। छतमा पबित्र प्ल्हउँइँले खबै ताँमैंए अर्थ ङ्योइ पबित्र प्ल्ह मुँबै म्हिमैंलाइ क्होमिंम्।
“पावलए प्ह्रिछ्यामैंरम् दयाम्हाँया आरेबै म्हिइ धोंले हौदिबै ताँमैं प्ह्रिम्, दिलेया ङ्यो ङाँर मुँमा चइ तोइ बिल् आखाँ,” बिसि को-कोइ बिम्।
“ङ क्ह्रोंसेंन कुल्मिंबै चेला चिब ग” बिसि उँइँबर ङइ सैदिल् त्हुबै सैमैं तोन्दोंरि सैदिसि क्हेमैंए उँइँर ङइ औदिबै चिनु मुँबै केमैं लल।
छलु-म्हिलु नेरो फा पिन् तबै केमैं ङिइ पिवाइमुँ। छलेन ङिइ परमेश्वरए ताँमैं म्हिमैंने बिप्रमा स्योलिबै ताँमैं कोंसि आबि। बरु म्हिमैंलाइ क्ह्रोंसेंन्बै ताँ उँइँमिंसि परमेश्वर नेरो म्हिमैंए उँइँर ह्रोंसलाइ ठिक ठर्दिबै केमैं ङि लम्।
छतसि परमेश्वरने ङ्हिंल् त्हुम् बिब् सेसि ङिइ अरू म्हिमैंलाइ प्रभुए बारेर लोमिंम्। ङि खैब मुँ बिब परमेश्वरजी सेइमुँ, झाइले ङिइ खैले छ्ह थोइमुँ बिब क्हेमैंइ छेनाले था सेरिगे बिब ङए सैंर मुँ।
ङि स्योर आतेल्ले, ज्ञान-बुद्धिए ताँमैं बिदै, दुःख सैदिदै, ताँनए फिर ल्हयो खदै, पबित्र प्ल्हउँइँले भों योंसि खाबलाज्यै या आफेलल्ले ताँनने म्हाँया लम्।
क्हेमैंए सैंर्बै ताँ ङिने आलोद्, क्हेमैंए सैंर तो मुँ चन् ङिने बिद्। ङिइ खाबलै या न्होह्रों आलइमुँ, खाबलाज्यै या नास तबै के आलइमुँ। ङिए केउँइँले ङिइ खाब्ने या फायदा आकिंइमुँ।
क्हेमैंइ चु ताँ खेमा ख्रीष्टए बारेर लोथेंबै चाँजो ङइ कति ल्हें क्होइमुँ बिसि क्हेमैंइ सेब्मुँ।