16 ङइ धबै बिमुँ, ङलाइ खाबज्यै या बुद्धि आरेब आमैंरिगे। दिलेया क्हेमैंइ ङलाइ बुद्धि आरेबन् मैंलेया ङइ थेब् प्हैंल् योंरिगे बिसि ङलाइ सैदिद्।
ङ तोइ बुद्धि आरेबै म्हि धों तलेया क्हेमैंइ सैदिल् खाँस्याँ छ्याँब तमल बिब ङए सैं मुँ। गार आम्हाँदिल्ले ङए ताँ थेमिंन् ओ!
क्हेमैं बेल्ले बुद्धि मुँब्मैं तमा क्हेमैंइ बुद्धि आरेब्मैंलाइ सैं तोंन्लेन् सैदिमना! ङए सुजाब (बुद्धि आरेब्मैंलाइ सैं तोंन्लेन् सैदिसि!) क्हेमैं बेल्ले बुद्धि मुँब्मैं तइ।
खाबलाइ तोइ फायदा आतलेया ङइ ङ्हो लोंबै के लल् त्हुम्। तोगो ङइ प्रभुउँइँले योंबै दर्शनमैं नेरो क्होसे क्होल् आखाँबै ताँमैंए बारेर बिरिइमुँ।
ङलाइ बुद्धि आरेबै म्हि तबर क्हेमैंन कर ल्हैदिइ। क्हेमैंइ अरूमैंए छ्याँबै बयन लसि चमैंलाइन “बेल्ले छ्याँबै कुल्मिंबै चेला चिब्मैं” बिमुँ, चमैंए उँइँरम् क्हेमैंइ ङए बारेर छ्याँबै बयन लल् त्हुमल। तलेबिस्याँ ङ तोइ आङिंलेया चमैं भन्दा ङ तोरै च्योंब् आरे।
ङइ प्हैंबै सैं ललेया ङ बुद्धि आरेब् धों आत, तलेबिस्याँ ङइ क्ह्रोंसेंन्बै ताँ मत्त्रे पोंमल। दिलेया छाबै ताँर ङ थेब् प्हैंदा आङ्हाँ। तलेबिस्याँ म्हिमैंइ ङइ तो लब म्रोंइमुँ, ङउँइँले तो ताँ थेइमुँ, च भन्दा बडि चमैंइ ङलाइ आमैंरिगे बिब ङए सैं मुँ।
“ङिए सैं क्ल्ह्योर आरे,” बिसि म्हिमैंइ मैंस्याँ च परमेश्वरए ल्हागिर्न ग। ङिए सैं क्ल्ह्योर मुँस्याँ, च क्हेमैं छ्याँब् तबै ल्हागिर्न ग।