12 ङिइ धोंलेन् के लइमुँ बिसि थेब् प्हैंसि पोंब्मैंए ताँ थोरिगे बिसि ङइ लरिबै के खोंयोंन् बिलै ङ लरिब्मुँ।
च त्हेसेरो यहूदाइ येशूलाइ क्हाल् पिंबै दाउ ङ्ह्योबर होंइ।
क्हेमैं थेब् प्हैंब ठिक आरे। च्युगुदे प्लेढाइ ल्हें क्हें फुल्दिवाम् बिब क्हेमैंइ आसेइमुँ वा?
क्हेमैंउँइँले अरूमैंइ चैदिबै सैमैं योंम् बिस्याँ, झन् ङिइमि क्हेमैंउँइँले ल्हें योंल् त्हुम्। दिलेया ङिइ चु हग आम्हैइमुँ। बरु ख्रीष्टउँइँले खबै सैं तोंबै ताँ म्हिमैंने बिप्रमा क्हेमैंए फिर तोइ दुःख आतरिगे बिसि ङिइ तोन्दोंरि दुःख सैदिइ।
दिलेया क्हेमैं कोरिन्थथेंमैं ङाँर ङ आह्याल। ङइ लबै चाँजोउँइँले ङ भर पर्दिल् आखाँबै म्हि धों क्हेमैंइ मैंल् वा? चु चाँजो ङए खुशिइ लब् धों ङ्हाँल् वा? तो ङइ सुँइ घ्रिइन खोंयों “खमुँ” खोंयों “आख” बिम् बिसि क्हेमैं मैंल् वा?
परमेश्वरए छ्वेर छले प्ह्रिइमुँ, “खाबज्यै या थेब् प्हैंसि पोंदा ङ्हाँस्याँ, चइ याहवेहजी लबै केर्न प्हैंसि पोंरिगे।”
ल्हें म्हिमैंइ थेब् प्हैंसि पोंबइले ङै या चमैं धोंले थेब् प्हैंसि पोंम्।)
ङ क्हेमैं ङाँर मुँबै त्हेर ङलाइ मुइ चैदिमा ङइ क्हेमैंने तोइ खर्ज आह्रिल। बरु माकेडोनिया ह्युलउँइँले खबै अलिमैंइ ङए खाँचो पूरा लमिंइ। ङइ क्हेमैंलाइ ओंसों या तोइ सैरै या दुःख आपिंल, लिउँइँज्यै या तोइ दुःख पिंरिब आरे।
क्हेमैंए उँइँर ङिइ धबै ह्रोंसलाइन थेब् लदै प्हैंसि आपों, बरु को-कोइ म्हिमैंइ म्रोंल् खाँबै सैए बारेर थेब् प्हैंसि पोंम्, खों न्होंर्बै ताँए बारेर वास्ता आल। छाबै म्हिमैंए ताँ क्हेमैंइ थोल् खाँरिगे बिसि ङिए बारेर क्हेमैं थेब प्हैंसि चमैंए उँइँर पोंल् योंरिगे बिसि ङिइ क्हेमैंलाइ मौका पिंब् ग।
क्ह्रोंसेंन येशू ख्रीष्टउँइँले खबै सैं तोंबै ताँ बाहेक अर्को सैं तोंबै ताँ आरे। ख्रीष्टउँइले खबै सैं तोंबै ताँलाइ तो धोंइ आङ्हाँन्ले खेंमैंए सैंर्बै ताँ पोंब्मैं को-कोइ मुँ। चमैंइ क्हेमैंए सैं ङ्हिंरि लवाइमुँ।
छतसि बिरोधीमैंइ ङ्योए ताँ लल् आयोंरिगे बिसि टुच्यु बर्ष न्होंर्बै ब्ह्या लदा ङ्हाँबै म्हरेस्योमैंइ ब्ह्या लरिगे, च्ह-चमि फिसि छेनाले धिं नाँ चुसि टिरिगे बिब ङए सैं मुँ।