10 “पावलए प्ह्रिछ्यामैंरम् दयाम्हाँया आरेबै म्हिइ धोंले हौदिबै ताँमैं प्ह्रिम्, दिलेया ङ्यो ङाँर मुँमा चइ तोइ बिल् आखाँ,” बिसि को-कोइ बिम्।
दिलेया मोशाइ याहवेहने बिइ, “प्रभु, ङ छेनाले पोंबै म्हि आङिं। ओंसों या पोंल् आह्रबन् मुँल, तोगो क्हि पोंबै लिउँज्यै या पोंल् आह्रबन् मुँ, तलेबिस्याँ ङ क्हुदिसि पोंबर क्हैइमुँ।”
तलेबिस्याँ ख्रीष्टजी ङलाइ बप्तिस्मा पिंबर आङिं, खीउँइँले खबै सैं तोंबै ताँ बिप्रबर कुल्मिंब् ग। धै ख्रीष्टजी ङ्योए ल्हागिर क्रूसर पिंबै ख्रो फाक्कर्न आतरिगे बिसि च सैं तोंबै ताँ बिप्रमा ङइ चु ह्युलउँइँले खबै ज्ञान-बुद्धिइ आपों।
तलेबिस्याँ परमेश्वरए बुद्धिउँइँलेन् म्हिमैंइ ह्रोंसने बुद्धि मुँब् धों ङ्हाँलेया चमैंइ खेंमैंए “बुद्धिउँइँले” खीलाइ ङो सेल् आखाँ। छतसि ङ्योइ बिप्रबै सैं तोंबै ताँउँइँलेन् खीजी ह्रोंसए फिर बिश्वास लब्मैंलाइ जोगेबै चाँजो लइ।
क्हेमैंए न्होंरि को-कोइइ “पावल ङिउँइँले ह्रेंगो तमा ङिलाइ हौदिबै प्ह्रिछ्या प्ह्रिम्, दिलेया ङि ङाँर मुँमा च्योंब तसि तोइ आबिल्ले टिम्,” बिसि बिम् रो। दिलेया ख्रीष्टजी ङ्योए फिर म्हाँया लब् धोंले ङए सैंरै या ल्हयो खबइले क्हेमैने ङ यो छ्युँ लम्:
छ बिबै म्हिमैंइ चु ताँ सेल् त्हुम्, प्ह्रिछ्यार ङिइ खैले प्ह्रिइमुँ, क्हेमैं ङाँर खमैं या ङिइ छलेन् के लम्!
ङइ क्हेमैंलाइ प्ह्रिबै प्ह्रिछ्यामैं क्हेमैंलाइ ङ्हिंन् लबर प्ह्रिब् ग बिसि आमैंन्।
ङिइमि छ लल् आखाँ, फा पिल् त्हुबै ताँ मुँ। दिलेया खाबज्यै या तो मुँले ताँर थेब् प्हैंम् बिस्याँ, ङै या बुद्धि आरेबै म्हि धोंले च ताँर्न थेब् प्हैंसि पोंम्।
ओं, ङ छेनाले पोंल् आह्रलैया ङ बेल्ले ह्रब् सेब मुँ। खैले तमुँ छले ङिइ ह्रब्-सेबै ताँमैं क्हेमैंलाइ छेनाले क्होमिंइमुँ।
छतसि ङउँइँले ख्रीष्ट पोंम् उ आपों बिब क्हेमैंइ प्रमाण म्हैम् बिस्याँ छेनाले मैंन्, ख्रीष्टजी क्हेमैंए म्हाँजोर खाबलाज्यै आफेलल्ले निसाफ लमा खी आभोंब् तरिब् आरे, खी बेल्ले भोंब् तब्मुँ।