4 ङ्योए ताँन् दुःखर खीजी ल्होमिंसि सैं क्होल् लमिंम्। छतसि खीजी ङ्योए सैं क्होमिंब् धोंले ङ्योज्यै या अरूमैंए फिर दुःख तमा ल्होमिंसि चमैंए सैं क्होमिंल् खाँम्।
लिउँइँ क्हिए उँइँर ङ पापि ग बिसि ङइ बिल, धै ङइ लबै आछ्याँबै केमैं ङइ आलो। “ङइ लबै आछ्याँबै केमैं याहवेहए उँइँर बिब्मुँ,” बिसि ङइ बिइ, धै ङए पापमैं क्हिजी क्षमा लमिंइ। तिस्याँदे मैंन्
क्हिन् ङए लोइ टिबै क्ल्ह्यो ग, क्हिजी ङ दुःखउँइँले जोगेमिंइमुँ, छतसि ङलाइ जोगेमिंबै परमेश्वर क्हिन् ग बिसि सैं तोंदै क्वे प्रिंसि ङ क्हिए मिं क्वेब्मुँ। तिस्याँदे मैंन्
परमेश्वरलाइ मान लब्मैं, ताँन् खसि थेद्, ङए ल्हागिर खीजी लमिंबै केमैं ङलाइ बिल् पिंन्।
ओ याहवेह, क्हिजी ङ ल्होमिंइमुँ धै ङए सैं क्होमिंइमुँ। छतसि क्हिजी ङिए फिर छ्याँबन् लम् बिसि ङलाइ चिनु घ्रि उँइँमिंन्, धै ङलाइ आखोब्मैं च चिनु म्रोंसि फापिरिगे।
झाइले ङ आबाने यो छ्युँ लब्मुँ, धै खीजी क्हेमैं ङाँर अर्को ल्होमिंबै थु कुलब्मुँ। धै खी क्हेमैंने खोंयोंन् बिलै तरिब्मुँ।
“ङइ क्हेमैं आबा आरेब्मैं धोंले पिथेंरिब् आरे। ङ धबै क्हेमैं ङाँर युब्मुँ।
आबाजी ङए मिंर क्हेमैंलाइ ल्होमिंबै पबित्र प्ल्ह कुलमिंब्मुँ। खीजी क्हेमैंलाइ तोन्दोंरि ताँमैं लोमिंब्मुँ। धै ङइ क्हेमैंने ओंसोंन् बिबै ताँन् ताँमैं क्हेमैंलाइ चिमिंब्मुँ।
ङिइ बिबै ताँ क्हेमैंइ ङिंब् म्रोंसि ङिए सैं क्होइ। ङिए सैं क्होब मत्त्रे आङिं, क्हेमैंइ तीतसलाइ छ्याँन् लसि चए सैं तोंन् लमिंब् म्रोंसि ङि झन् सैं तोंइमुँ।
क्हेमैं म्रोंसि ङ ढुक्का तसि ङ्हो लोंइँमुँ। क्हेमैं म्रोंसि ङए सैं क्होइमुँ। छतसि ङिइ खैतबै दुःख योंलेया ङ सैं तोंन्लेन् टिम्।
छले ङ झेलर च्युवासेरो ल्हें अलि-अङाँमैं प्रभुए फिर बिश्वास लबर भोंब् तइमुँ, धै चमैंइ आङ्हिंनले परमेश्वरए ताँ पोंल् खाँइमुँ।
छतसि घ्रिइ घ्रिने चु ताँमैं बिमिंसि सैं क्होमिंन्।
छतसि क्हेमैंइ तोगो लरिब् धोंले घ्रिइ घ्रिलाइ सैं क्होमिंसि भोंब् लबै के अझै लरिदु।
छतसि क्हेमैंए पडेयाबै योमैं क्वेद्, धै त्हारबै च्हिमैं भोंब् लद्।