4 दिलेया ओ अलि-अङाँमैं, क्हेमैं मिछु खैबर आरे। छतसि क्हेमैंइ च त्हिंइ ह्यो खब् धों ङ्हाँल् आत्हु।
क्ह्रोंसेंन ङ क्हेमैंने बिमुँ, लिउँइँ परमेश्वरजी निसाफ लबै त्हिंइर स्योंम्बै पाप लबै सदोमथेंमैं नेरो गमोराथेंमैंइ भन्दा च सहरर्बै म्हिमैंइ ल्हें सजैं योंब्मुँ।”
“छतसि क्हेमैं खैले टिल् त्हुम् बिसि सैंर मैंसि टिद्! ल्हें चब-थुँबाए लिलि आप्रद्, प्हा ल्हें थुँसि आम्हेरद् धै छ्ह खैले थोब् ङ्हे बिसि न्हुँ आलद्। छले ह्युलर्बै सैमैंर सैं ह्यारिमा थाइ आसेल्ले तिखेर्न च त्हिंइर क्हेमैं ङोर स्याब् धोंले स्याब्मुँ।
चमैं मिछु खैबाउँइँले चारबै व्हेर खरिगे धै दुष्टए शक्तिउँइँले फ्रेसि परमेश्वरउँइँ एरिगे बिसि क्हिइ चमैंए मि थोंमिंन्। छले चमैंइ पापए क्षमा योंब्मुँ धै ङए फिर बिश्वास लसि पबित्र तबै म्हिमैं टिबै क्ल्ह्योर चमैं टिल् योंब्मुँ।’
खीजी ङ्योलाइ शैतानए मिछु खैबै ग्याल्सउँइँले फ्रेपखसि खीए खोबै च्ह येशू ख्रीष्टए ग्याल्सर पखइमुँ।
तलेबिस्याँ म्हुँइँसरि ह्यो खब् धोंले प्रभु युबै त्हिंइ तब्मुँ बिसि क्हेमैंज्यै छेनाले सेइमुँ।
दिलेया खाबज्यै आसेल्ले ह्यो खब् धोंले प्रभु खैलसे युब्मुँ। च त्हिंइर मु थेबै कैले म्हयाब्मुँ, मुर्बै ताँन् सैमैं मिइ ख्रोंसि नास तयाब्मुँ, धै चु ह्युल नेरो ह्युलर्बै सैमैं ताँन् म्हयाब्मुँ।
दिलेया चु घ्रिइ घ्रिने सैं न्होंउँइँलेन् म्हाँया लल् त्हुम् बिबै ताँ ख्रीष्टए छ्हर नेरो क्हेमैंए छ्हरै या म्हिमैंइ म्रोंल् खाँम्। छतसि क्हेमैंए ल्हागिर ङइ प्ह्रिबै ताँ छारा मुँ। तलेबिस्याँ तोगो मिछु खैब ह्याल् खाँइमुँ, क्ह्रोंसेंन्बै ह्वे ओंसों ओंनोंन् चारइमुँ।
प्रभु येशूजी बिइ, “थेद्, क्हेमैंइ था आसेल्ले ङ ह्यो धोंले युब्मुँ। छतसि न्ह क्रों मि क्रोंले टिबै म्हि ङ्हो सब् ग। ह्रोंस क्लुना तसि म्हिमैंए उँइँर फा पिन् आतरिगे बिसि ह्रोंसए क्वें ह्रोंसनेन् साँथेंम्।”
छतसि क्हेमैंइ तो लोइ, तो थेइ, च ताँ मैंन्। च ताँइ बिब् धोंले के लसि पाप लबउँइँले सैं एद्। क्हि न्ह क्रों मि क्रों आतइबिस्याँ ह्यो खब् धोंले क्हेमैंइ था आसेल्ले ङ युब्मुँ।