3 च त्हेर म्हिमैंइ “शान्ति ने सुरक्षा तइमुँ, ङ्योए फिर आछ्याँबै ताँ तोइ तल् आखाँ,” बिरिमा सुत्केरि बेथा ल्हैदिब् धोंले तिखेर्न चमैंए फिर दुःख तब्मुँ। च दुःखउँइँले खाबै या स्योरल् आखाँ।
थाइ आसेल्ले चमैं नास तयारिगे! चमैंइ लोइ चुबै ङोर चमैंन् फेरिगे; चमैंइ ताबै होंर चमैंन् पयासि नास तयारिगे!
छले चमैं बेल्ले ङ्हिंसि सुत्केरि बेथा ल्हैदिबै च्हमिरि धोंन् तइ।
थाइ आसेल्ले ङए शत्तुरमैं कालए सुँर फेरिगे; सोगोंन् चमैं क्रोंर ह्याल् त्हुरिगे; तलेबिस्याँ चमैंए सैंइ आछ्याँबै चाँजो मत्त्रे लम्।
चमैंए ल्हागिर थेंबै चबै सैमैं चमैंलाइ ङो चुब् धों तरिगे; धै ख्रो पिंसि चबै सैमैं चमा चमैं नास तयारिगे।
कतिन् हौदिसेया पोथाँइ आनबै म्हि थाइ आसेल्ले नास तयाम्।
प्हुरिमैं, ओ साँबे प्हुरिए प्हसेमैं! क्हेमैं नर्गर्बै मिउँइँले खैले स्योल् खाँमुँ?
कोलो फिबै त्हे तमा च्हमिरिमैं बेल्ले दुःख तम्, दिलेया कोलो फिल् खाँब लिउँइँ चइ ताँन् दुःख म्लेयाम्। तलेबिस्याँ ह्युलरि कोलो घ्रि फिइ बिसि च बेल्ले सैं तोंम्।
‘ओ बिल्लि लब्मैं! ङ्ह्योसि अचम्म म्हाँदिद् धै नास तयाद्, तलेबिस्याँ क्हेमैंए पलोर ङइ के घ्रि लरिमुँ। च केए बारेर खाबज्यै क्हेमैंने बिमिंलै या क्हेमैंइ खोंयोंइ क्वेंरिब् आरे।’”
चमैं प्रभुउँइँले ह्रेंगो लवाब्मुँ, धै खीउँइँले योंबै खोंयोंइ आनुबै छ्ह नेरो खीए थेबै दयाम्हाँयाउँइँले फ्रेवासि नास लवाब्मुँ।
स्वर्गर मिं दर्ता तबै च्ह थेब्मैंए ङाँर, ताँनए फिर छेनाले निसाफ लबै परमेश्वर ङाँर नेरो पबित्र लमिंबै ठिक के लब्मैंए प्ल्हए ङाँर क्हेमैं खइमुँ।
खोंयोंइ आखाँबै छ्ह पिंबै च्हौ थेबै मुक्तिलाइ तो धोंइ आङ्हाँस्याँ ङ्यो खैले परमेश्वरउँइँले स्योरल् खाँमुँ? चु मुक्तिए ताँ धाँसे ओंसों प्रभु येशूजीन् बिब् ग, धै खीए ताँ थेब्मैंइ चु ताँ क्ह्रोंसेंन ग बिसि ङ्योने उँइँमिंइ।
आछ्याँबै के लमा स्वर्गदूतलाज्यै या परमेश्वरजी ल्हयो आखल्ले निसाफ लबै त्हिंइ समा फैसि नर्गर्बै मिछु खबै क्ल्ह्योर भ्योंवाइ।