11 छतसि क्हेमैंइ तोगो लरिब् धोंले घ्रिइ घ्रिलाइ सैं क्होमिंसि भोंब् लबै के अझै लरिदु।
छतसि ङ्यो क्ह्रिसि घ्रिइ घ्रिलाइ ल्होबै केमैं खोंयोंन् बिलै लरिले।
ओ ङए अलि-अङाँमैं, क्हेमैंइ छ्याँबै केमैं लरिइमुँ, धै तोन्दोंरि ताँर ह्रब् सेब् तसि घ्रिइ घ्रिलाइ छेनाले लोमिंल् खाँब्मैं तइमुँ बिसि ङइ सेइमुँ।
बरु ह्रोंसए अलिमैं प्रभुए फिर बिश्वास लबर भोंब तरिगे बिसि ङ्यो ताँनइ भों पिंल् त्हुम्,
“क्हेमैंइ तो ललेन् तम्,” बिम्। दिलेया ताँन् सैइ क्हेमैंए फायदा आत। क्हेमैंइ “ताँन् सै छ्याँब मुँ बिमुँ,” दिलेया कति सैम् आछ्याँबै तम्।
क्हेमैंइ पबित्र प्ल्हजी पिंबै बरदानमैं योंबै सैं लबइले क्हेमैंइ योंबै पबित्र बरदानउँइँले बिश्वासीमैंए ल्हागिर भों खबै के लद्।
अगमबाणि पोंबै म्हि या ङ्हिंदे सोंदेइ मत्त्रे पोंरिगे। धै चमैंइ पोंबै ताँ परमेश्वरए ताँ ङिंउ उ आङि? बिसि अरूमैंइ छेनाले जाँच लरिगे।
क्हेमैं ताँनइ म्हिमैंइ क्होल् आखाँबै क्युइ पोंरिगे बिब ङइ ङ्हाँइमुँ, दिलेया च भन्दा अगमबाणि पोंल् खाँरिगे ङ्हाँइमुँ। म्हिमैंइ क्होल् आखाँबै क्युइ पोंब् भन्दा अगमबाणि पोंब बेल्ले छ्याँब ग। दिलेया ताँन् बिश्वासीमैंइ क्होरिगे बिसि आक्होबै क्युइए अर्थ खोल्दिबै म्हि मुँस्याँ ठिक तम्।
चु ताँन् ताँमैं बिमा ङि छ्याँब् मुँ बिसि क्हेमैंए उँइँर पोंइ वा? छ कत्ति आङिं! बरु परमेश्वरए उँइँर ख्रीष्टजी बिब् धोंले ङि पोंम्। ओ ङए खोबै अलि-अङाँमैं, ङिइ लबै ताँन् केमैं क्हेमैंलाइ भोंब् लमिंबै ल्हागिर्न ग।
ख्रीष्टए ज्यु बडिबै ल्हागिर परमेश्वरए ताँन् म्हिमैंइ खीए के लरिगे बिसि ख्रीष्टजी छाबै बरदानमैं पिंइ।
खीए न्होंर ज्युर्बै ताँन् भाग क्ह्रिसि टिइमुँ। खीजी ज्युर्बै ताँन् भाग गैंदिसि ठिक ठिक क्ल्ह्योर थेंइमुँ। झाइले ताँन् भागइ खेंमैंइ लल् त्हुबै केमैं लइ बिस्याँ ताँन् ज्यु म्हाँयार बडिदै ह्याम्।
आछ्याँबै ताँ क्हेमैंए सुँउँइँले आत्होंरिगे, बरु थेब्मैंलाइ आशिक खल्ले आगुलाइ छ्याँबै घ्याँर डोरेबै छ्याँबै ताँमैं मत्त्रे पोंब्रें लद्।
धै क्हेमैंइ माकेडोनिया ह्युलर्बै ताँन् प्रभुए फिर बिश्वास लबै अलि-अङाँमैंने क्ह्रोंसेंन म्हाँया लइमुँ। ओ अलि-अङाँमैं, छलेन अझै म्हाँया लरिद् बिसि ङि क्हेमैंलाइ अर्थि पिंमुँ।
छतसि घ्रिइ घ्रिने चु ताँमैं बिमिंसि सैं क्होमिंन्।
धै चमैं स्योंम्बै स्योर ताँमैं नेरो खेमैंए खोंयोंइ आनुबै ताँर सैं आह्यारिगे, तलेबिस्याँ च ताँमैंउँइँले झन प्होंगि कैगि मत्त्रे तम्। बरु क्ह्रोंसेंन्बै परमेश्वरए ताँमैं क्होबर खीए फिर बिश्वास लल् त्हुम्।
को-कोइल संगतिर आह्याबै बानि तम्, दिलेया प्रभु युबै त्हिंइ चेंदोन् मुँ बिब क्हेमैंइ सेबइले घ्रिइ घ्रिलाइ संगतिर ह्याल् त्हुम् बिदै ङ्यो ताँन् खागु तब आपिले।
बरु खाबै या पापर आच्होरिगे धै क्हेमैं खाबज्यै या सैं सारो आलरिगे बिसि परमेश्वरए छ्वेर बिब् धोंले “तिंयाँबै त्हिंइ” मुँब् समा घ्रिइ घ्रिलाइ अर्थि पिंब्रें लद्।
चु ताँन् ताँमैं क्हेमैंइ सेलेया, क्हेमैंने मुँबै चु क्ह्रोंसेंन्बै ताँर क्हेमैं दर मुँलेया, क्हेमैंइ चु ताँ आम्लेरिगे बिसि ङइ चु ताँमैं क्हेमैंने खोंयोंइ बिरिब् ग।
दिलेया ओ ङए खोबै थुमैं, क्हेमैं बिस्याँ ह्रोंसइ लबै पबित्र बिश्वासर भोंसि ततै ह्याद्, धै पबित्र प्ल्हए शक्तिउँइँले प्राथना लद्।