19 छतसि परमेश्वरए सैंर मैंब् धोंबै दु:ख योंब्मैंइ छ्याँबै केन् लरिगे, धै तोन्दोंरि सै बनेबै भर लल् खाँबै परमेश्वरनेन् चमैंइ ह्रोंसए प्ल्ह सुम्पिदिरिगे।
“छ बिस्याँ क्हि ह्यासि शूशनर्बै ताँन् यहूदीमैं खागु लद्, धै सोंरो समा त्हिंयाँ म्हुँइँस तोइ आचल्ले तोइ आथुँन्ले ङए ल्हागिर बर्त टिद्। ङ नेरो ङए केब्स्योमैं या छलेन् बर्त टिम्। च लिउँइँ ठिमए बिरोधर मुँलैया ङ म्रुँ अहासूरस ङाँर ह्याब्मुँ। सिल् त्हुम् बिस्याँ, ङ सिब्मुँ।”
याहवेहजी ङए ल्हागिर लबै चाँजोमैं पूरा लमिंब्मुँ। ओ याहवेह, ङिए फिर क्हिए म्हाँया खोंयोंन् बिलै तरिब्मुँ। क्हिए योजी लबै केमैं आवामिंन्।
ङए छ्ह क्हिए योर्न पिंमुँ; ओ क्ह्रोंसेंन्बै याहवेह परमेश्वर, ङलाइ दु:खउँइँले फ्रेमिंबमुँ।
ह्रोंसइ लल् म्हैबै तोन्दोंरि के याहवेहए योर्न थेंवाँन्, खीए फिर्न भर थेंन्, धै क्हिए ल्हागिर तो लल् त्हुमुँ खीजीन् लमिंब्मुँ।
झाइले येशूजी थेबै कैले बिइ, “ओ आबा, ङए प्ल्ह ङइ क्हिए योर्न थेंमुँ।” च्हौ बिसि येशूजी खीए सो पिवाइ।
चमैंइ युँमाइ ल्हिरिमा स्तिफनसइ बिइ, “ओ प्रभु येशू, ङए प्ल्ह क्हिजी किंनु।”
तोन् तलेया छ्याँबै के लसि स्याबासि, इजेत नेरो खोंयोंइ आखाँबै छ्ह म्हैब्मैंलाइ परमेश्वरजी खोंयोंइ आखाँबै छ्ह पिंब्मुँ।
छतसि तोगो ङइ चु दुःखमैं नोरिइमुँ, दिलेया ङ फापिसि सैं च्योंब् आल। तलेबिस्याँ ङइ खाबै फिर बिश्वास लइमुँ बिब ङइ सेइमुँ, ङलाइ ढुक्का मुँ तो सैमैं ङइ खीने थेंल् पिंइमुँ, च सैमैं खीजी छेनाले थेंमिंम्।
तलेबिस्याँ क्हेमैंइ दुष्ट म्हिमैंए उँइँर छ्याँबे के लसि आमादुमैंए सुँ म्रुल् त्हुम् बिब परमेश्वरए सैं मुँ।
तलेबिस्याँ आछ्याँबै के लसि दुःख योंब् भन्दा परमेश्वरए सैंर मैंब् धों तबै छ्याँबै केमैं लसि दुःख योंब छ्याँब ग।
चमैं स्योंम्बै नोआ बिबै म्हिए पलोर्बै म्हिमैं मुँल। नोआइ क्यु झाज बनेरिमा परमेश्वरजी बिबै ताँ चमैंइ ङिंम् उ आङिं बिसि परमेश्वरजी पैंरिल। दिलेया क्यु झाजर क्रेबै म्हि प्रे मत्त्रे थेबै नाँ बाडिउँइँले जोगेमिंइ, अरू ताँन् सियाइ।