8 आखिरि ताँ चु मुँ: क्हेमैं ताँनए सैं घ्रि तद्। अरूए फिर दुःख तमा ल्हयो खद्। घ्रिइ घ्रिलाइ ह्रोंसए अलि-अङाँमैंने धोंले म्हाँया लद्। आगुए फिर ल्हयो खद्, सैं सारो आलद्।
खैले आबाइ ह्रोंसए च्ह च्हमिमैंए फिर ल्हयो खमुँ, छलेन खीलाइ मान लब्मैंए फिर याहवेहजी ल्हयो खम्।
ब्याज ल्हें किंसि ह्रोंसए सै न्होर ल्हें लबै म्हिइ ङ्हाँदुमैंए फिर ल्हयो खबै म्हिए ल्हागिर सै न्होर खुम्!
ङइ क्हिए फिर ल्हयो खब् धोंले क्हिज्यै या ह्रोंसए थुए फिर ल्हयो खल् त्हुमल आङिं वा?’
“च लिउँइँ सामरिया ह्युलर्बै म्हि घ्रि या च घ्याँ तसि खरिमा च ह्योइ धोंवाबै म्हि म्रोंसि चए सैंर बेल्ले ल्होयो खइ।
पेन्तिकोसए त्हिंइर खमा, येशूए फिर बिश्वास लब्मैं ताँन् क्ल्ह्यो घ्रिर खागु तल।
प्हँन्हाँग्धों ङि सिदोन बिबै सहरर फेनेइ। चर कप्तान युलियसइ पावलए फिर ल्हयो खसि चने “क्हिलाइ तोइ सैमैं खाँचो तस्याँ क्हिए थुमैं ङाँर ह्यासि चैदिबै सैमैं किंल् खाँम्,” बिइ।
च टापूर्बै क्ह्रों पब्लियसए क्ल्ह्यो-न्हें च क्ल्ह्योए चेंदो मुँल। चइ ङि चए धिंर हुइसि मान लइ। धै सोंरो समा प्ह्रें तसि ङि चर्न टिइ।
प्रभुए फिर बिश्वास लब्मैं ताँनए सैं, खों घ्रिन् मुँल। चमैंए न्होंर खाबज्यै या चमैंने मुँबै सैमैं ह्रोंसल् आबिमल। चमैंए ताँन् सैमैं गमस्तर तमल।
ह्रोंसए तेमैंने धोंले घ्रिइ घ्रिने क्ह्रोंसेंन्बै म्हाँया लदु। अरूलाइ सैं न्होंउँइँले ओंनों मान लद्।
सैदिबै भों पिंबै परमेश्वरउँइँलेन् क्हेमैं ख्रीष्टए घ्याँर प्रसि सैं घ्रिन् तबै भों योंरिगे।
छतसि ओ अलि-अङाँमैं, ङ्योए प्रभु येशू ख्रीष्टए थेबै मिंर ङ क्हेमैंने यो छ्युँ लमुँ: क्हेमैं सैं फो क्ह्रिसि टिब्मैं तद्, क्हेमैंए सैं आक्ह्रिसि ह्रों-ह्रोंसए न्होंर्न फ्रेब् प्ह्राब् आतरिगे।
छतसि भाग घ्रिइ दुःख योंस्याँ ताँन् भागज्यैया दुःख योंम्, छलेन भाग घ्रिइ छ्याँबै बयन योंस्याँ अरू भागमैं या सैं तोंम्।
थेब् आप्हैंन्, च्योंब् तसि ह्रिस आखल्ले घ्रिइ घ्रिलाइ सैदिसि म्हाँया लद्।
ताँन् खालर्बै आछ्याँबै ताँमैं, ह्रिस खब, ह्रिस लब, गाल् केब, प्होंगि कैगि लब पिवाद्।
धै परमेश्वरजी ख्रीष्टर क्हेमैंलाइ क्षमा लब् धोंले क्हेमैंज्यै या घ्रिइ घ्रिलाइ क्षमा लसि घ्रिइ घ्रिए फिर सैं प्ल्हसि ल्हयो खद्।
ह्रोंसए फायदाए ल्हागिर मत्त्रे तोइ आलद्। तोन् तोर्न थेब प्हैंदै तोइ आलद्, बरु ह्रोंसन् च्योंने तसि घ्रिइ घ्रिलाइ ह्रोंस भन्दा थेब् मैंन्।
छतसि ङ्यो खैले चु समा खइ, छलेन ओंसों बडिदै ह्याले।
क्हेमैं परमेश्वरजी खोबै त्हाँबै पबित्र म्हिमैं ग। छतसि खीए म्हिमैं तबइले क्हेमैंइ आगुए फिर ल्हयो खसि छ्याँबै के लब, थेब् आप्हैंब, ह्रिस आखब, धै सैदिल् खाँब तद्।
क्हेमैं घ्रिइ-घ्रिने ह्रोंसए अलिने धोंलेन् म्हाँया लरिद्।
अरूए फिर ल्हयो आखबै म्हिए फिर परमेश्वरज्यै या ल्हयो खरिब् आरे। दिलेया अरूए फिर ल्हयो खइ बिस्याँ, परमेश्वरजी निसाफ लमा क्हेमैं फिरै या ल्हयो खमिंब्मुँ।
दिलेया परमेश्वरजी ह्रब्-सेबै लमिंबै म्हिए सैं छ्याँब तम्, धै चइ आक्ह्रिब्मैं क्ह्रिमिंब, आगुए फिर ल्हयो खब, च्हैंसि मैंसि के लब, दयाम्हाँया लब, छ्याँबै केमैं लब, खाबै आफेलल्ले क्ह्रोंसेंन्बै ताँ लब तम्।
च आङ्हिंन्ले दुःख सैदिबै म्हिमैंने ङ्योइ ङ्हो सब्मैं बिम्। स्योंम्बै अय्यूब बिबै म्हिइ सैदिबै दु:ख नेरो प्रभुजी लिउँइँ चए फिर ल्हें आशिकइ प्लिंमिंइ बिबै ताँ या क्हेमैंइ थेइमुँ। छतसि प्रभुजी दयाम्हाँया लम् बिबै या ङ्योइ सेइमुँ।
क्हेमैंइ क्ह्रोंसेंन्बै परमेश्वर म्हाँदिसि ह्रोंसलाइ चोखो लबइले, ह्रोंसए आघें अलिलाइ आफेलनाले म्हाँया लद्, धै घ्रिइ घ्रिलाइ सैं न्होंउँइँलेन् म्हाँया लद्,
ताँन् म्हिमैंलाइ मान लद्। येशूए फिर बिश्वास लबै अलि अङाँमैंलाइ म्हाँया लद्, परमेश्वरने ङ्हिंन्, धै म्रुँलाइ मान लद्।
छलेन ओ फ्रेंसि छमिमैं, क्हेमैंए चिब्मैंइ बिब् ङिंन्। क्हेमैं ताँन् ह्रोंस ह्रोंसए न्होंर थेब् आप्हैंन्ले घ्रिइ घ्रिए सेवा लद्, तलेबिस्याँ परमेश्वरए छ्वेर छले प्ह्रिइमुँ: “परमेश्वरजी थेब् प्हैंब्मैंए बिरोध लम्, दिलेया थेब् आप्हैंब्मैंए फिर आशिक पिंम्।”
खीलाइ छेन्ले म्हाँदिसि ताँन् बिश्वासी अलि-अङाँमैंलाइ म्हाँया लबै सैं लद्, झाइले म्हाँया लसि सब् लमिंबै म्हाँया लल् त्हुम्।
ङ्यो कालउँइँले जोगेसि छ्ह योंबै क्ल्ह्योर तर्दिल् खाँइमुँ बिसि ङ्योइ सेइमुँ। ङ्योइ बिश्वासी अलि-अङाँमैंलाइ सैं न्होंउँइँलेन् म्हाँयाँ लबइले ङ्योइ चु ताँ सेइमुँ। दिलेया ह्रोंसए अलि-अङाँमैंलाइ म्हाँया आलब्मैं कालए न्होंर टिरिमुँ।