23 खीए फिर म्हिमैंइ तब आतब बिसि खीए आब्रु वासेया खीजी चमैंने खि आकिं। खीए फिर दुःख पिंब्मैंलाज्यै या खीजी धम्कि आपिं। बरु छेनाले निसाफ लबै परमेश्वरए फिर खीजी भर थेंइ।
दुष्ट म्हिमैंने बालु ठिक के लब्मैं सैबै के क्हिउँइँले खोंयोंइ आतरिगे। क्हिउँइँले छ्याँबै के लब्मैं नेरो आछ्याँबै के लब्मैंए नों खोंयोंन् बिलै घ्रिन् आतरिगे। पृथ्बीर्बै नियाधिशइ क्ह्रोंसेंन्बै निसाफ आल रो वा?”
दिलेया ओ परमेश्वर, क्हिजी दुःख योंब्मैंए दुःख म्रोंमुँ, क्हिजी चमैंए दुःख ह्रोंसए योर्न किंमुँ, दुःख योंब्मैं ताँन् क्हिए प्हलेर्न खमुँ, खाबै आरेब्मैंलाइ ल्होमिंब क्हिन् ग।
ङए छ्ह क्हिए योर्न पिंमुँ; ओ क्ह्रोंसेंन्बै याहवेह परमेश्वर, ङलाइ दु:खउँइँले फ्रेमिंबमुँ।
ह्रोंसइ लल् म्हैबै तोन्दोंरि के याहवेहए योर्न थेंवाँन्, खीए फिर्न भर थेंन्, धै क्हिए ल्हागिर तो लल् त्हुमुँ खीजीन् लमिंब्मुँ।
परमेश्वरजी ठिक निसाफ लम्, धै खीजी त्हिंइ ह्रोंसे दुष्टमैंए फिर ह्रोंसए ह्रिस उँइँम्।
तलेबिस्याँ खी युसिन् मुँ, पृथ्बीर मुँबै म्हिमैंए निसाफ लबर खी युसिन् मुँ। ह्युलर्बै म्हिमैंए निसाफ खीजी ठिकले लब्मुँ; धै खीजी ह्रेंमैंए निसाफ भर लल् खाँल्ले लब्मुँ।
दिलेया ङ्यो ङ्हिंम् आछ्याँबै के लसि योंल् त्हुबै सजैं योंरिइमुँ, दिलेया चु म्हिजीम् आछ्याँबै के तोइ आलइमुँ।”
झाइले येशूजी थेबै कैले बिइ, “ओ आबा, ङए प्ल्ह ङइ क्हिए योर्न थेंमुँ।” च्हौ बिसि येशूजी खीए सो पिवाइ।
हेरोद म्रुँइ येशूने ल्हें ताँमैं ङ्योएइ। दिलेया येशूजी तोइ ज्वाफ आपिं।
तलेबिस्याँ खीजी ह्युलर्बै ताँन् म्हिमैंए निसाफ लबै त्हिंइ तोक्दिमिंइँमुँ। च त्हिंइर खीजी त्हाँबै म्हि घ्रिउँइँले ह्युलर्बै ताँन् म्हिमैंए निसाफ लब्मुँ। च म्हिने निसाफ लबै हग मुँ बिसि प्रमाण ताँनने उँइमिंबर परमेश्वरजी च म्हि सिबउँइँले सोगों लमिंइ।”
ओ प्रभु तारे, चमैंइ ङिलाइ हौदिमा क्हिजी ङ्ह्योमिंन्, धै क्हिए केब्छैंमैंइ आङ्हिंन्ले क्हिए ताँ पोंबै भों पिंन्।
चमैंइ युँमाइ ल्हिरिमा स्तिफनसइ बिइ, “ओ प्रभु येशू, ङए प्ल्ह क्हिजी किंनु।”
शाऊल अझै समा प्रभुए चेलामैंए बिरोध लसि सैबै धम्कि लदै यरूशलेमर्बै ख्रो पिंबै खेगि क्रथे ङाँर ह्याइ।
दिलेया क्हिइ सैं सारो लसि परमेश्वर ङाँइ सैं एदा आङ्हाँ। छतसि परमेश्वरजी ठिक निसाफ लबै त्हिंइर क्हिइ अझै थेबै सजैं योंब्मुँ।
ओ क्ल्हेमैं, केब्छैंमैंने छ्याँबै ब्यबहार लद्, चमैंलाइ आहौदिद्, तलेबिस्याँ क्हेमैंए क्ल्हे नेरो चमैंए क्ल्हे स्वर्गर मुँबै प्रभुन् ग। खीजी खाबलाज्यै या आफेल।
चु ताँन् सै परमेश्वरजी लबै निसाफ ठिक मुँ बिबै साक्षि ग। च निसाफउँइँले क्हेमैं परमेश्वरए ग्याल्सर होंबर लायकर्बै तल् खाँम्, तलेबिस्याँ चए ल्हागिर्न क्हेमैंइ दुःख योंरिइमुँ।
छतसि तोगो ङइ चु दुःखमैं नोरिइमुँ, दिलेया ङ फापिसि सैं च्योंब् आल। तलेबिस्याँ ङइ खाबै फिर बिश्वास लइमुँ बिब ङइ सेइमुँ, ङलाइ ढुक्का मुँ तो सैमैं ङइ खीने थेंल् पिंइमुँ, च सैमैं खीजी छेनाले थेंमिंम्।
छले ङइ लबै केमैं खीए उँइँर ठिक ठर्दिबइले खीजी ङए ल्हागिर थेबै क्रेगि थेंइमुँ। छेनाले निसाफ लबै प्रभुजी च त्हिंइर च क्रेगि ङलाइ पिंब्मुँ - ङलाइ मत्त्रे आङिं, दिलेया प्रभुलाइ म्हाँया लसि खी युबै त्हिंइए घ्याँ ङ्ह्योरिब्मैं ताँनलाइ खीजी च क्रेगि पिंब्मुँ।
पापि म्हिमैंइ खीए बिरोधर पोंबै च्हौ ल्हें ताँमैं सैदिल् खाँबै येशूलाइ मैंन्, धै आनरल्ले ओंसों बडिद्।
अरूइ क्हेमैंए न्होह्रों ललेया क्हेमैंइ चमैंए न्होह्रों आलद्, अरूइ क्हेमैंए फिर गाल् केलेया क्हेमैंइ गाल् आकेद्। बरु आशिक पिंन्, तलेबिस्याँ क्हेमैंइ आशिक योंरिगे बिसि परमेश्वरजी क्हेमैंलाइ हुइब् ग।
छतसि परमेश्वरए सैंर मैंब् धोंबै दु:ख योंब्मैंइ छ्याँबै केन् लरिगे, धै तोन्दोंरि सै बनेबै भर लल् खाँबै परमेश्वरनेन् चमैंइ ह्रोंसए प्ल्ह सुम्पिदिरिगे।
ङइ स्वर्ग थोंब् म्रोंइ। चर फोस्रे ब्योंबै घोडा घ्रि मुँल। च घोडाए फिर क्रेबै म्हिए मिं “भर लल् खाँब नेरो क्ह्रोंसेंन” बिब् मुँल। खीजी ठिक निसाफ लम्, ठिक निसाफ लबै ल्हागिर खीजी ल्हडें लम्।