22 खीजी तोइ पाप आल, खीजी खोंयोंइ या स्योर आते।
ह्रोंसए लेइ आछ्याँबै ताँ आपोंन्, धै ह्रोंसए म्हदेइ स्योर आतेद्,
पिलातस निसाफ लबै क्ल्ह्योर क्हुँरिबै त्हेर चए प्ह्रेंस्योइ चलाइ छ बिसि सउँसर पिमिंइ, “च छ्याब् आरेबै म्हिलाइ तोइ आलद्, तलेबिस्याँ च म्हिए कारणइ लमा तल् म्हुँइँसर म्होंडर ङइ ल्हें दुःख योंइ।”
“ङइ तोइ छ्याब् आरेबै म्हिलाइ धोका पिंसि पाप लइमुँ।” बिमा चमैंइ बिइ, “ङिलाइ तो मतलब? चम् क्हिन् सेद्।”
दिलेया ङ्यो ङ्हिंम् आछ्याँबै के लसि योंल् त्हुबै सजैं योंरिइमुँ, दिलेया चु म्हिजीम् आछ्याँबै के तोइ आलइमुँ।”
छतब् म्रोंसि “क्ह्रोंसेंन चु म्हि धर्मि मुँन!” बिदै रोमी कप्तानइ परमेश्वरए मिं क्वेइ।
येशूजी नथानेल खी ङाँइ खरिब् म्रोंसि चए बारेर बिइ, “ङ्ह्योत्ति, पक्क इस्राएलीथें घ्रि। चने तोइ छल आरे।”
क्हेमैंए न्होंरि खाबइ ङए फिर छ्याब् ल्हैदिल् खाँमुँ? ङइ क्ह्रोंसेंन्बै ताँ पोंम् बिस्याँ क्हेमैंइ तले ङए फिर बिश्वास आल?
तलेबिस्याँ ङ्यो ख्रीष्टउँइँले ठिक ठर्दिरिगे बिसि तोइ पाप आरेबै येशू ख्रीष्टलाइ परमेश्वरजी ङ्योइ लबै पापए ति नोल् पिंइ।
ङ्योए ल्हागिर ख्रो पिंबै खेगि क्रथेजी ङ्योए दुःखर ल्होल् खाँम्। तलेबिस्याँ ङो चुसि ङ्योलाइ पापर च्होवाब् धोंले खीलाज्यै या पापर च्होवाबै ल्हागिर तोन्दोंरि सैर ङो चुल, दिलेया खैबै ङोज्यै या खीलाइ पापर च्होवाल् आखाँ।
छलेन ल्हें म्हिमैंए पाप त्होमिंबर ख्रीष्ट या तिब्ले ख्रो तसि सिमिंइ। दिलेया खी धबै युब्मुँ। च त्हेर खी म्हिमैंए पाप त्होमिंबै ल्हागिर आङिं, दिलेया सैं तोंदै खीलाइ ह्रेरिब्मैंलाइ जोगेमिंबर युब्मुँ।
ओ ङए कोलोमैं, क्हेमैंइ पाप आलरिगे बिसि ङइ चु प्ह्रिछ्या प्ह्रिरिइमुँ। दिलेया खाबज्यै या पाप लइबिस्याँ ङ्योए ल्हागिर परमेश्वर आबाने क्षमा ह्रिमिंबै येशू ख्रीष्ट मुँ। खीजी ठिक के लम्।
म्हिमैंए पाप त्होवाबर ख्रीष्ट युब् ग, खीने तिफुँइ पाप आरे बिब क्हेमैंइ सेइमुँ।
चुमैंइ स्योर ताँ खोंयोंइ आपोंमल, चुमैं तोइ छ्याब् आरेबै म्हिमैं मुँल।