18 ओ केब्छैंमैं, ह्रोंसए क्ल्हेए न्होंर टिसि मान लद्। क्हेमैंए फिर ल्हयो खबै क्ल्हेए न्होंर मत्त्रे टिब आङिं, ह्रोंसए फिर ल्हयो आखबै क्ल्हेए न्होंरै या टिद्।
आछ्याँबै सैं प्ह्याब्मैंने ङ ह्रेंगोन् टिब्मुँ; दुष्ट केमैं ङ खोंयोंइ लरिब् आरे।
ठिक के लबै म्हिए सुँइ ताँनइ क्वेंबै ताँमैं पोंम्, दिलेया दुष्ट म्हिए सुँइ बिस्याँ सैं नल् लबै ताँमैं मत्त्रे पोंम्।
आछ्याँबै सैं मुँबै म्हिलाइ याहवेहजी आखो, दिलेया ठिक के लप्रबै म्हि म्रोंसि खी सैं तोंम्।
तलेबिस्याँ आछ्याँबै के लप्रब्मैं याहवेहजी आखो, दिलेया सोजो म्हिमैं बिस्याँ खीजी भर लम्।
याहवेहलाइ म्हाँदिब आछ्याँबै के-ति पिब् ग। थेब् प्हैंब, शेखि लब, आछ्याँब् मैंब नेरो स्योलिबै ताँ पोंब्मैंलाइ ङइ आखो।
क्हेमैंए न्होंरि को-कोइइ “पावल ङिउँइँले ह्रेंगो तमा ङिलाइ हौदिबै प्ह्रिछ्या प्ह्रिम्, दिलेया ङि ङाँर मुँमा च्योंब तसि तोइ आबिल्ले टिम्,” बिसि बिम् रो। दिलेया ख्रीष्टजी ङ्योए फिर म्हाँया लब् धोंले ङए सैंरै या ल्हयो खबइले क्हेमैने ङ यो छ्युँ लम्:
दिलेया पबित्र प्ल्हए रोमैं छाब् ग: आगुए फिर म्हाँया खब, सैं तोंब, शान्ति तब, सैदिल् खाँब आगुए फिर ल्हयो खब, अरूमैंल छ्याँब तरिगे ङ्हाँब, लम् बिबै के पूरा लब,
चमैंइ खाबै बारेरै या आछ्याँबै ताँ आपोंरिगे, प्होंगि आलरिगे, च्योंने तसि ताँन् म्हिने क्ह्रिसि छ्याँबै ब्यबार लरिगे।
दिलेया परमेश्वरजी ह्रब्-सेबै लमिंबै म्हिए सैं छ्याँब तम्, धै चइ आक्ह्रिब्मैं क्ह्रिमिंब, आगुए फिर ल्हयो खब, च्हैंसि मैंसि के लब, दयाम्हाँया लब, छ्याँबै केमैं लब, खाबै आफेलल्ले क्ह्रोंसेंन्बै ताँ लब तम्।