24 तलेबिस्याँ छ्वेर छले प्ह्रिइमुँ, “ताँन् म्हिमैं छि धों तब् ग, म्हिए ज्यु कति छ्याँब मुँलेया ट धों तब् ग। छि ङ्योंलोयाम् धै टै या खारयाम्।
ङए खों छि धोंले ङ्योंलोंसि काराह्याइमुँ; धै ङइ चब् चबै या म्लेयाम्।
म्हिए छ्ह छि धों तब् ग, क्ह्योंर्बै ट धोंले च प्हारसि म्हारम्,
धिं फिर्बै छि धोंन् चमैं तब्मुँ! फारब् भन्दा ओंसोंन् च ङ्योंलोंयाब्मुँ।
तलेबिस्याँ चमैं छि धोंले युनन् करायाम्, धै नो धोंले ङ्योंलोंयाब्मुँ।
म्हिमैं छरि धोंलेन् म्हयाम्। म्हिमैंइ फाक्कर्बै केमैं लप्ररिम्! चइ ल्हें सै न्होर खागु लमुँ दिलेया च खाबल् तनेमुँ चइ आसे!
नाँए प्हलें युब् धोंले क्हिजी म्हिमैंलाइ बोयाम्, चमैं न्हाँगर्बै म्लोखबै छि धोंब मुँ,
दुष्ट म्हिमैं छि धोंले मौलिदिलेया धै आछ्याँबै के लब्मैंल बिब् धों मैंब् धों तलेया, चमैं युगुर्ले नास तयाब्मुँ।
तिरो ङ्हिरोदे प्हारबै ट या परमेश्वरजी छले पैरिदिमिंम् बिस्याँ ओ बिश्वास आरेबै म्हिमैं, खीजी झन् क्हेमैंलाइ चमैं भन्दा ल्हें आपैरिदिमिं रो वा?
प्हँना तो तम् क्हेमैंइ आसे। क्हेमैंए छ्ह तो मुँ रो? क्हेमैंम् न्हाँम्स्यो धों तब् ग। च न्हाँम्स्यो तिस्याँदे म्रोंबै तोंदोंन् म्हयाम्।
चु ह्युल नेरो म्हिमैंइ म्हाँया लबै सैमैं ताँन् नास तयाम्, दिलेया परमेश्वरए सैंर मैंब् धों तबै के लब्मैं खोंयोंन् बिलै तरिम्।