9 म्हिमैंइ पिंबै ग्वाइ ङ्योइ क्वेंम्। परमेश्वरजी पिंबै ग्वाइमि झन् थेब मुँ, धै परमेश्वरजीन् खीए च्हए बारेर ग्वाइ पिंइमुँ।
पत्रुसइ छले ताँ लनालन् चारबै न्हाँम्स्योइ खेमैंलाइ हुवाइ। धै “चु ङइ खोबै च्ह ग। चु म्रोंसि ङ बेल्ले सैं तोंइमुँ। चइ बिबै ताँ छेनाले थेद्!” बिबै कै च न्हाँम्स्यो न्होंउँइँले थेइ।
दिलेया ङइ आबाए केंमैं लसेया क्हेमैंइ ङए फिर बिश्वास आल बिस्याँ चु केमैं फिर बिश्वास लद्। झाइले बल्ल ‘आबा ङने मुँ, ङै या आबाने मुँ,’ बिब क्हेमैंइ था सेब्मुँ।”
“परमेश्वरए छ्वेर खोंयोंइ आखाँबै छ्ह योंम् बिसि क्हेमैंइ म्हैरिम्, ङए बारेर ग्वाइ पिंबम् परमेश्वरए छ्वे ग।
तलेबिस्याँ खीजी ह्युलर्बै ताँन् म्हिमैंए निसाफ लबै त्हिंइ तोक्दिमिंइँमुँ। च त्हिंइर खीजी त्हाँबै म्हि घ्रिउँइँले ह्युलर्बै ताँन् म्हिमैंए निसाफ लब्मुँ। च म्हिने निसाफ लबै हग मुँ बिसि प्रमाण ताँनने उँइमिंबर परमेश्वरजी च म्हि सिबउँइँले सोगों लमिंइ।”
चु ताँन् ताँए साँक्षिमैं ङि मुँ, धै परमेश्वरजी बिब् ङिंब्मैंलाइ पिंबै पबित्र प्ल्ह या साँक्षि मुँ।”
छलेन परमेश्वरज्यै या थे-थेबै चिनुमैंउँइँले प्लेटोयान् तबै औदिबै केमैं लइ, धै खीए सैंर मैंब् धोंले खीजी म्हिमैंलाइ पबित्र प्ल्हउँइँले बरदानमैं पिंसि चु ताँए ग्वाइ पिंइ।
खीजी फैबै बाछा नेरो खीजी चबै कसम ङ्हिंना ङ्हिंन् खोंयोंइ प्लिंल् आखाँ, तलेबिस्याँ खीजी खोंयोंइ स्योर आते। छतसि खीए फिर भर थेंब्मैंइ ङ्योलाइ पिंम् बिबै सै योंबर ङ्योइ थेबै भों योंइमुँ।
छतसि परमेश्वरए च्हए फिर बिश्वास लबै म्हिए सैंर चु ग्वाइ तम्, दिलेया परमेश्वरए फिर बिश्वास आलबै म्हिमैंइ परमेश्वरलाइ स्योर्गु ठर्दिम्, तलेबिस्याँ परमेश्वरजी खीए च्हए बारेर पिंबै ग्वाइ चमैंइ आक्वें।
पबित्र प्ल्ह, क्यु नेरो को, चुमैं सोंइ ताँ घ्रिलेन् खीए ग्वाइ पिंम्।