17 छतसि निसाफ लबै त्हिंइर ङ्यो ङ्हिंल् आत्हुरिगे बिसि खीजी ङ्योए फिर क्ह्रोंसेंन म्हाँया लइमुँ। ख्रीष्टजी ह्युलर छ्ह थोब् धोंलेन् ङ्योज्यै या छ्ह थोबइले ङ्यो ङ्हिंल् आत्हु।
क्ह्रोंसेंन ङ क्हेमैंने बिमुँ, लिउँइँ परमेश्वरजी निसाफ लबै त्हिंइर स्योंम्बै पाप लबै सदोमथेंमैं नेरो गमोराथेंमैंइ भन्दा च सहरर्बै म्हिमैंइ ल्हें सजैं योंब्मुँ।”
दिलेया चेला ह्रोंसए गुरु धोंब धै केब्छैं ह्रोंसए क्ल्हे धोंब तल् खाँस्याँ सैं तोंल् त्हुम्। म्हिमैंइ धिंर्बै क्ल्हेनेन् बालजिबुल बिसि मिं थेंम् बिस्याँ खीए परवामैंने झन् खै बिलै?
ङ क्हेमैंने बिमुँ, परमेश्वरजी निसाफ लबै त्हिंइर च टुरोस नेरो सिदोनथेमैंइ भन्दा क्हेमैंइ थेबै सजैं योंब्मुँ
छतसि ङ क्हेमैंने बिमुँ, परमेश्वरजी निसाफ लबै त्हिंइर सदोमथेंमैंइ भन्दा क्हेमैंइ ल्हें सजैं योंब्मुँ।”
“छतसि ङ क्हेमैंने बिमुँ, स्योलिबै ताँमैं पोंबै म्हिमैंइ निसाफ लबै त्हिंइर चमैंइ खेंमैंइ पोंबै स्योलिबै ताँमैंए लेखा पिंल् त्हुब्मुँ।
केब्छैं ह्रोंसए क्ल्हे भन्दा थेब् आत बिसि ङइ क्हेमैंने बिबै ताँ मैंन्। म्हिमैंइ ङ ह्रुगुदिइ बिस्याँ क्हेमैंलाज्यै या ह्रुगुदिब्मुँ। चमैंइ ङए ताँ ङिंइ बिस्याँ क्हेमैंए ताँ या ङिंब्मुँ।
क्हि नेरो ङ घ्रिन् तब् धोंलेन् चमैं या घ्रिन् तरिगे बिसि क्हिजी ङने पिंबै मान ङइ चमैंलाज्यै या पिंइँमुँ।
तलेबिस्याँ खीए च्ह येशू ल्हें अलि-अङाँमैं न्होंर्बै च्ह थेब तरिगे बिसि खीजी ओंसोंन् ङो सेबै म्हिमैंलाइ ह्रोंसए च्ह-च्हमिमैं लबै ल्हागिर त्हाँइ।
ताँन् म्हिमैं तिब्ले सिल् त्हुम्, धै सिबै लिउँइँ परमेश्वरजी लबै इन्साफर राल् त्हुम्।
अरूए फिर ल्हयो आखबै म्हिए फिर परमेश्वरज्यै या ल्हयो खरिब् आरे। दिलेया अरूए फिर ल्हयो खइ बिस्याँ, परमेश्वरजी निसाफ लमा क्हेमैं फिरै या ल्हयो खमिंब्मुँ।
अब्राहामइ बिश्वासउँइँलेन् छाबै के लइ। छले चइ लबै केउँइँलेन् चए बिश्वास क्ह्रोंसेंन्बै मुँन बिब् सेइ।
छले खीजी बिबै ताँ ङिंब्मैंलाइ प्रभुजी दुःखउँइँले जोगेमिंल् खाँम्, धै दुष्टमैंलाइ दण्ड पिंबै ल्हागिर निसाफ लबै त्हिंइ समा खीजी फैथेंल् खाँम्।
दिलेया परमेश्वरए च ताँउँइँलेन् तिंजरोबै मु नेरो ह्युल लिउँइँ मिइ ख्रोंसि नास लबै ल्हागिर तोगो समा नास आतल्ले खीजी थेंइमुँ। छले खीलाइ आम्हाँदिब्मैंलाइ दोषि ठर्दिसि निसाफ लबै त्हिंइर मु नेरो ह्युलै या खीजी नास लवाब्मुँ।
ओ ङइ खोबै कोलोमैं, ख्रीष्ट युमा ङ्यो भोंब तरिगे, धै खी युबै त्हिंइर खीए उँइँर ङ्यो फापिल् आत्हुरिगे बिसि खीनेन् घ्रिन् तसि प्रद्।
दिलेया परमेश्वरजी बिबै ताँ ङिंबै म्हिइ क्ह्रोंसेंन्लेन् परमेश्वरलाइ सैं न्होंउँइँलेन् म्हाँया लम्। छले ङिंइबिस्याँ परमेश्वर ङ्योने मुँ बिसि पक्का था सेम्।
“ङ परमेश्वरने क्ह्रिसि टिइमुँ” बिब्मैंइ येशू ख्रीष्टजी धोंलेन् छ्ह थोल् त्हुम्।
मैंन्दि, परमेश्वर आबाजी ङ्योलाइ कति थेबै म्हाँया लइमुँ। च्हौ थेबै म्हाँया लसि खीजी ङ्योलाइ “ह्रोंसए प्हसेमैं” बिइमुँ। क्ह्रोंसेंन ङ्यो परमेश्वरए प्हसेमैं तइमुँ। चु ह्युलर्बै म्हिमैंइ परमेश्वरलाइ ङो आसेइमुँ, छतसि ङ्योलाइ “परमेश्वरए प्हसेमैं ग,” बिसि आसे।
धै ख्रीष्टए फिर छाबै आशा थेंब्मैं ख्रीष्ट पबित्र मुँब् धोंले पबित्रले प्रम्।
ओ ङइ खोबै कोलोमैं, क्हेमैंलाइ खाबज्यै या भाँड्याल्आखाँरिगे। प्रभु येशू ख्रीष्ट धोंले ठिक के लबै म्हि छ्याँबै सैं प्ह्याबै म्हि ग।
खाबज्यै या परमेश्वरलाइ खोंयोंइ आम्रोंइमुँ, दिलेया ङ्योइ घ्रिइ घ्रिने सैं न्होंउँइँलेन् म्हाँया लइ बिस्याँ परमेश्वर ङ्योने घ्रिन् तसि टिम्, धै खीए म्हाँया ङ्योए फिर तम् बिसि पक्का तम्।