22 झाइले ङ्योइ खीने तो सै ह्रिलेया योंम्, तलेबिस्याँ खीजी बिबै ताँमैं ङ्योइ ङिंम्, धै खीए सैं तोंन् लबै केमैं ङ्योइ लम्।
ओ याहवेह! दुःख योंब्मैंए प्राथना क्हिजी थेम्; क्हिजी चमैंए सैं भोंब् लम्, धै चमैंइ ग्वार ह्रिब क्हिजी थेम्।
ङइ याहवेहने ग्वार ह्रिमा खीजी ङलाइ ज्वाफ पिंइ धै ङलाइ ङ्हिंन् लबै ताँन् सैमैंउँइँले ङ फ्रेमिंइ।
धै दुःख तबै त्हेर ङने ग्वार ह्रिद्; ङइ क्हि दुःखउँइँले फ्रेमिंब्मुँ, झाइले क्हिइ ङए मिं थेब् लब्मुँ।”
दुष्ट म्हिमैंउँइँले याहवेह ह्रेंगो टिम्, दिलेया ठिक के लब्मैंए प्राथना खीजी थेम्।
ठिमइ बिब् धों आलबै म्हिए प्राथना याहवेहजी आखो।
पत्रुसइ छले ताँ लनालन् चारबै न्हाँम्स्योइ खेमैंलाइ हुवाइ। धै “चु ङइ खोबै च्ह ग। चु म्रोंसि ङ बेल्ले सैं तोंइमुँ। चइ बिबै ताँ छेनाले थेद्!” बिबै कै च न्हाँम्स्यो न्होंउँइँले थेइ।
क्हेमैंइ परमेश्वरए फिर बिश्वास लसि प्राथनानर तो सै ह्रिलेया योंब्मुँ।”
छतसि ङ क्हेमैंने बिमुँ, क्हेमैंइ प्राथना लमा तो सै ह्रिलेया योंल् खाँइ बिसि बिश्वास लद्, छलस्याँ क्हेमैइ ह्रिबै सै योंब्मुँ।
क्हेमैंइ ङए मिंर तो ह्रिलैया च्हउँइँले आबाए मान तरिगे बिसि क्हेमैंइ ह्रिबै सैमैं ङइ पूरा लमिंब्मुँ।
ङए आबाए ताँमैं ङिंसि खीए म्हाँयार ङ टिरिब् धोंले क्हेमैंइ ङइ बिबै ताँमैं ङिंइ बिस्याँ क्हेमैं ङए म्हाँयार टिरिब्मुँ।
क्हेमैं ङने टिइ बिस्याँ, धै ङए ताँ क्हेमैंए सैं न्होंर थेंइ बिस्याँ, क्हेमैंइ तो ह्रिदा ङ्हाँमुँ ह्रिद्, परमेश्वरजी क्हेमैंए ल्हागिर पिंब्मुँ।
येशूजी चमैंने बिइ, “खीजी कुल्मिंबै म्हिए फिर बिश्वास लद्, चुन् परमेश्वरजी खोबै के ग।”
ङ कुल्मिंबै आबा ङने बालुन् मुँ। खीजी ङ घ्रिन् आवाथेंइँमुँ, तलेबिस्याँ ङइ खोंयों बिलैया खीए सैं तोंन् लबै केमैं मत्त्रे लम्।”
परमेश्वरजी पापिमैं ताँ आथे, दिलेया परमेश्वरने ङ्हिंसि खीए मान लब्मैं नेरो खीजी बिब् धोंले के लब्मैंए ताँ परमेश्वरजी थेम् बिसि ङ्योइ सेइमुँ।
छतसि म्हिमैंइ ओंसोंन् परमेश्वर ङो आसेमा लबै केमैं खीजी वास्ता आल। तारे परमेश्वरजी ताँन् क्ल्ह्योर्बै म्हिमैंइ ह्रों-ह्रोंसइ लबै पाप केमैं पिसि परमेश्वरउँइँ सैं एद् बिसि बिइमुँ।
यहूदीमैं नेरो ग्रिकमैंने पाप केमैं पिसि परमेश्वरउँइँ सैं एद् धै ङ्योए प्रभु येशूए फिर बिश्वास लद् बिसि ङइ ग्वाइ पिंइँमुँ।
ङलाइ चैदिब् भन्दा ल्हें ङइ योंइमुँ। क्हेमैंइ इपाफ्रोडिटसने पिमिंबै बेल्ले लिंबै थाँ खबै परमेश्वरजी खोबै ख्रो धों तबै भेटि योंसि ङ बेल्ले सैं तोंइमुँ।
च क्होस्याँ क्हेमैंइ प्रभुए सैं तोंन् लसि खीजी खोबै छ्ह थोब्मुँ, धै क्हेमैंइ ताँन् खालर्बै छ्याँबै के लमा क्हेमैं छ्याँबै रो रोबै धुँ धों ततै परमेश्वरए ज्ञानर बडिदै ह्याब्मुँ।
क्हेमैं ताँनलाइ छ्याँबै गुनइ प्लिंमिंरिगे, धै खीए सैंर मैंब् धों तब क्हेमैंइ लल् खाँरिगे। परमेश्वरजी खोबै के येशू ख्रीष्टउँइँले खीजी क्हेमैंए म्हाँजोर लरिगे। येशूए मिं खोंयोंन् बिलै थेब तरिगे। आमेन, छान् तरिगे।
क्हेमैंए न्होंर खाबलाज्यै बुद्धि चैदिस्याँ ह्रिस आखल्ले सैं तों-तोंदै पिंबै परमेश्वरने ह्रिरिगे। छले ह्रिस्याँ खीजी पिंब्मुँ।
धै क्हेमैंइ परमेश्वरने ह्रिलेया आयों, तलेबिस्याँ क्हेमैंइ ह्रोंसए सयल थोबै ल्हागिर मत्त्रे आछ्याँबै सैंइ ह्रिम्।
छतसि क्हेमैं घ्रिइ घ्रिने ह्रों-ह्रोंसए पाप आलोद्, पाप लइमुँ बिस्याँ लइमुँन् बिद्। झाइले क्हेमैं सबै ल्हागिर घ्रिइ घ्रिए ल्हागिर प्राथना लद्। छ्याब आरेबै म्हिइ लबै प्राथनार शक्ति मुँ, छतसि चइ के लम्।
परमेश्वरजी बिबै ताँ ङ्योइ ङिंइ बिस्याँ क्ह्रोंसेंन खीलाइ ङो सेन बिसि ङ्योइ था सेम्।
झाइले खीए सैंर मैंब् धोंले ङ्योइ खीने तो ह्रिलेया खीजी ङ्योए ताँ थेमिंम् बिब् सेसि ङ्यो खीए उँइँर तोइ आङ्हाँन्ले ह्याल् खाँम्।