12 ङ्यो स्योंम्बै कयिन बिबै म्हि धों तब तल् आत। च दुष्टल् मुँल, छतसि चइ ह्रोंसए अलि सैवाइ। चइ ह्रोंसए अलि तले सैवाइ बिस्याँ चइ लबै के आछ्याँब मुँल, दिलेया अलिइ लबै केमैं छ्याँब मुँल।
धबै आदम ह्रोंसए प्ह्रेंस्योने बालु तसि चए प्ह्रेंस्योइ च्ह फिइ। “कयिनइ सैवाबै हाबिलए साटोरि परमेश्वरजी ङलाइ कोलो घ्रि पिंइमुँ।” बिसि हब्बाइ चए मिं शेत थेंइ।
दुष्ट म्हिइ ठिक के लबै म्हिए बिरोधर आछ्याँबै चाँजोमैं लम्, धै च म्रोंसि स ह्राम्,
ङइ छेन् लना-लन् ङए न्होह्रों लब्मैंइ ङए बिरोधर आछ्याँबै ताँमैं पोंम्।
ह्रिस खबै म्हिने दयाम्हाँया आत; छाबै म्हि तोन्-तोर्न त्होंदो राम्; दिलेया ह्रिस लबै म्हिए ओंसों खाब राल् खमुँ?
म्हिसैमैंइ सोजो म्हि आखो, दिलेया ठिक के लब्मैंइ सोजो म्हिए रक्षा लम्।
ठिक के लबै म्हिमैंइ छलु म्हिलु लब्मैंलाइ आखो, छलु म्हिलु लब्मैंइ ठिक के लब्मैं आखो।
कोइ म्हिमैंइ स्वर्गर्बै ग्याल्सए बारेर थेलेया क्होल् आखाँ। छतसि चमैं घ्याँर तेबै प्लु धोंन् तब् ग। चमैंए सैंउँइँले दुष्टइ च प्लुमैं प्हेंवाम्।
म्रों ह्युल ग। छ्याँबै प्लु बिस्याँ स्वर्गर्बै ग्याल्सर्बै सन्तान ग, धै सम्रिं दुष्टए सन्तान ग।
ओंसों ओंनोंबै छ्याब् आरेबै म्हिमैं सैवाबै सजैं क्हेमैंए फिर्न तरिगे बिसि ङए ताँ बिमिंब्मैं कुल्मिंब्मुँ। तोइ छ्याब् आरेबै हाबिल नेरो बेरेक्याहए च्ह जकरिया सैवाबै पापए सजैं क्हेमैंए फिर्न खब्मुँ। मन्दिर नेरो होम् पिंबै क्ल्ह्योए म्हाँजोर क्हेमैंइ जकरिया सैवाइ।
पिलातसइ चमैंने “तले? चुइ आछ्याँबै के तो लइमुँ?” बिमा झन् चमैं “चलाइ क्रूसर च्योवाद्,” बिसि ओरबर होंइ।
क्हेमैंइ पोंबै ताँमैंर ‘ङिंब् मुँस्याँ ङिंबन् बिदु, आङिंब् मुँस्याँ आङिंबन् बिद्।’ चु भन्दा ल्हें दुष्टउँइँले खम्।
ओं, ङ क्हेमैंने बिमुँ, हाबिल सैवाबै त्हे ओंनोंबै पबित्र मन्दिर नेरो ख्रो पिंबै क्ल्ह्योए म्हाँजोर जखरिया सैवाबै त्हे समार्बै ताँन् सजैं तिंजोरोबै म्हिमैंइ बेहोर्दिल् त्हुम्।
येशूजी चमैंने बिइ, “ङइ क्हेमैंने ङए आबाउँइँले ल्हें छ्याँबै केमैं उँइँमिंइ। च केमैं न्होंरि खाब् केए ल्हागिरि क्हेमैंइ ङ युँमाइ प्रिंल् म्हैल?”
ङइ परमेश्वरउँइँले थेबै क्ह्रोंसेंन्बै ताँ क्हेमैंने बिइमुँ, दिलेया तोगो क्हेमैंइ ङ सैल् म्हैइमुँ। अब्राहामइ छाबै के आलल।
दिलेया क्हेमैंइमि क्हेमैंए आबाइ तो लइ चन् लइमुँ।” चमैंइ खीने बिइ, “ङि प्रोग्यामैं आङिं! परमेश्वरन् ङिए घ्रि मत्त्रे आबा ग।”
ताँन् अगमबक्तामैंलाइ चमैंइ ह्रुगुदिल! खीए पबित्र के लबै म्हि युसिन् मुँ ओंसों बिबै म्हिमैंलाज्यै या चमैंइ सैवाल। तोगो च म्हि युज्यै या क्हेमैंइ चलाइ क्हाल् पिंसि सैवाइमुँ।
ओ अलि-अङाँमैं, यहूदीया ह्युलर्बै बिश्वासीमैंइ योंब् धों तबै दुःख क्हेमैंज्यै योंइ। तलेबिस्याँ चमैंइ खेंमैंए यहूदी म्हिमैंउँइँलेन् दुःख योंब् धोंले क्हेमैंज्यै या ह्रोंसए ह्युलर्बै म्हिमैंउँइँले दुःख योंइ।
बिश्वासउँइँलेन् कयिनइ भन्दा हाबिलइ बेल्ले छ्याँबै ख्रो परमेश्वरलाइ पिंइ। छाबै बिश्वासइ लमा हाबिल परमेश्वरए उँइँर ठिक ठर्दिइ, तलेबिस्याँ चइ पिंबै ख्रो म्रोंसि परमेश्वर सैं तोंइ। हाबिल सियालेया चइ लबै बिश्वासउँइँलेन् अझै च पोंसिन्मुँ।
छलेन क्हेमैं नेरो परमेश्वरए म्हाँजोर छारा बाछा फैमिंबै येशू ङाँर नेरो खीए पबित्र लमिंबै कोए ङाँर खइमुँ। येशूए कोजी हाबिलए कोइ भन्दा अझै छ्याँबै ताँ पोंम्।
तारे क्हेमैं खेंमैं प्रबै आछ्याँबै घ्याँर आप्रब् म्रोंसि चमैं प्लेटोयाम्, धै क्हेमैंए फिर आछ्याँबै ताँमैं लम्।
दुष्टइ ओंसों ओनोंन् पाप लइमुँ, छतसि पाप लरिबै म्हि दुष्टए म्हि ग। दुष्टइ लबै पाप केमैं नास लवाबर परमेश्वरए च्ह ह्युलर युब् ग।
धिक्कार मुँ चमैंलाइ। तलेबिस्याँ स्योंम्बै कयिनइ लब् धोंबै के चमैंइ लम्। ह्रोंसए फायदए ल्हागिर बालम बिबै म्हिइ लब् धोंबै गल्ति चमैंइ लम्। छतसि मोशाए बिरोधर राबै स्योंम्बै कोरह बिबै म्हि धोंले चमैंइ ठिक अधिकारए बिरोध लबइले नास तयाम्।
झाइले च च्हमिरिइ परमेश्वरए म्हिमैंए को नेरो येशूए ल्हागिर सिब्मैंए को थुँसि म्हेरब ङइ म्रोंइ। च म्रोंसि ङ प्लेटोयाइ।